Ως προοδευτική μεταρρύθμιση της ποινικής νομοθεσίας επιχειρεί να παρουσιάσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τα νέα σχέδια Ποινικού Κώδικα και Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που συνέταξαν οι ειδικές Νομοπαρασκευαστικές Επιτροπές και έχουν τεθεί από την περασμένη εβδομάδα σε δημόσια διαβούλευση από το υπουργείο Δικαιοσύνης.
Το βασικό της μοτίβο είναι ότι πρόκειται για μια προσπάθεια θεσμικού μετασχηματισμού ενός αναχρονιστικού, πολύ αυστηρού και άνισου συστήματος απονομής δικαιοσύνης, μια σημαντική κυβερνητική παρέμβαση εκσυγχρονισμού του προς το δικαιότερο και κοινωνικότερο.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το σύστημα δικαιοσύνης είναι άδικο, μεροληπτικό, ταξικό. Είναι ένα σύστημα που φτάνει να φυλακίζει καθαρίστριες και να αθωώνει επιχειρηματίες. Ένα σύστημα που γεμίζει τις φυλακές με χρήστες και μικροπαραβάτες αλλά βρίσκει ελαφρυντικά σε πλούσιους μεγαλοαπατεώνες. Ένα σύστημα με άθλιες συνθήκες κράτησης, άγρια καταστολή και παραβίαση βασικών δικαιωμάτων των κρατουμένων. Αυτός είναι και ο λόγος που ξανά και ξανά τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με μεγάλες εξεγέρσεις μέσα στις φυλακές, με επιτροπές κρατουμένων και αλληλέγγυων που οργανώνονται και απαιτούν δικαιοσύνη και δικαιώματα.
Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι τώρα όλα αυτά θα αλλάξουν δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Όχι μόνο γιατί οι όποιες θετικές αλλαγές είναι λίγες και ανεπαρκείς. Αλλά και γιατί μέσα στα νέα σχέδια υπάρχουν δυο πολύ μεγάλες προκλήσεις: η αναθεώρηση του ορισμού του βιασμού προς το χειρότερο και η μείωση της ποινής για την ηγεσία της εγκληματικής οργάνωσης την ώρα που δικάζεται η Χρυσή Αυγή.
Η πρόταση τροποποίησης του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα, που εξομοιώνει την ποινική ευθύνη του διευθυντή μιας εγκληματικής οργάνωσης με αυτή του μέλους, είναι ένα δώρο στους υπόδικους νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
“Εμείς από θέση αρχής είμαστε ενάντια στα άρθρα 187 και 187Α του ΠΚ. Όμως οι αλλαγές που κάνει η κυβέρνηση δεν έχουν καμία σχέση με δικαιωματικές ευαισθησίες”, μας είπε ο Θανάσης Καμπαγιάννης, από την Πολιτική Αγωγή στη δίκη της Χρυσής Αυγής. “Αν αυτό ήταν το θέμα, η κυβέρνηση δεν θα επέκτεινε το 187Α και τις διατάξεις του, όπως το κάνει με το προσχέδιο.
Συγκεκριμένα νομοθετεί νέους τρόπους αξιόποινης συμμετοχής, όπως η διέγερση σε τρομοκρατική πράξη μέσω διαδικτύου. Και βέβαια δεν αγγίζει εκείνα τα σημεία των διατάξεων του 187 και 187Α που επιτρέπουν τις κατασταλτικές υπερβάσεις: δεν αλλάζει τη διατύπωση “οργάνωση που επιδιώκει την τέλεση κακουργημάτων” σε “οργάνωση που τελεί κακουργήματα”, δεν συνδέει την ένταξη μέλους με την τέλεση αξιόποινης πράξης, κλπ. Τέτοιου τύπου αλλαγές θα ήταν πραγματικά σε θετική κατεύθυνση: θα σήμαιναν το ξεδόντιασμα της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας και φυσικά δεν θα είχαν καμία επίπτωση στη δίκη της Χρυσής Αυγής που είναι μια οργάνωση που τελεί συστηματικά κακουργήματα και τα μέλη της διώκονται για αυτά”.
Βασικό αίτημα
Το να μην περάσει η μείωση της ποινής της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής ήταν βασικό αίτημα της αντιρατσιστικής-αντιφασιστικής διαδήλωσης στις 16 Μάρτη. Μια σειρά ομιλητές κατήγγειλαν από το βήμα της συγκέντρωσης, το δώρο που κάνει η κυβέρνηση στους χρυσαυγίτες. Ο Κώστας Παπαδάκης, από την Πολιτική Αγωγή στη δίκη της Χρυσής Αυγής, είπε:
“Ενώ η ώρα της τελικής δικαστικής κρίσης και απόφασης για τη ναζιστική ηγεσία πλησιάζει, αυτή την ώρα έρχεται το υπουργείο Δικαιοσύνης με την πρόταση σχεδίου του Ποινικού Κώδικα να υποβιβάσει το αδίκημα της διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης και να μειώσει τα απειλούμενα πλαίσια ποινής από δέκα χρόνια ελάχιστο μέχρι είκοσι χρόνια μέγιστο που ισχύει τώρα, σε πέντε μέχρι δέκα χρόνια. Το μέγιστο γίνεται ελάχιστο και η ποινική ευθύνη της ηγεσίας μιας εγκληματικής οργάνωσης έρχεται να εξισωθεί με την ποινική ευθύνη των εκτελεστικών οργάνων.
Είναι μια διάταξη που θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις μαζί σας για να μην περάσει, όπως και καμία άλλη τροποποίηση του άρθρου 187 μέχρι να τελειώσει η δίκη. Δεν είναι άλλωστε τα μόνα δώρα που επιχειρεί να τους κάνει ο νέος Ποινικός Κώδικας. Τόσο η μείωση της ποινής για προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας που ρίχνει στα μαλακά τους Μπαρμπαρούσηδες, όσο και η κατάργηση της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων που αφαιρεί ένα μεγάλο ποινικό βάρος από τους υπόδικους ναζιστές εγκληματίες, αλλά και η κατάργηση της αυτοτέλειας του ρατσιστικού κινήτρου και η κατάργηση της απαγόρευσης των ρατσιστικών σισιτίων και η επιχειρούμενη μεταβολή στην έννοια του ορισμού της εγκληματικής οργάνωσης αποτελούν δώρα στους υπόδικους ναζιστές και χτύπημα στο αντιφασιστικό κίνημα.
Είναι διατάξεις που δεν υπηρετούν καμία μεταρρύθμιση του Ποινικού Κώδικα προς την κατεύθυνση της αποκατάστασης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Αν είχαν άλλωστε τέτοιες προθέσεις, θα καταργούσαν το άρθρο187Α για την τρομοκρατική οργάνωση και τις τρομοκρατικές πράξεις με το οποίο δεν διώχτηκε ποτέ, αν και θα έπρεπε, και η Χρυσή Αυγή και οποιοσδήποτε άλλος φασίστας. Αλλά όχι μόνο δεν τον καταργούν, αλλά εξαπλώνουν το πεδίο ισχύος του και προσθέτουν και νέες ποινικές διατάξεις, όπως η δίωξη της στρατολόγησης. Και βέβαια δεν καταργούν ούτε τη διατάραξη κοινής ειρήνης, ούτε τη διατάραξη οικιακής ειρήνης, ούτε την αντίσταση κατά της αρχής, ούτε καμία από εκείνες τις διατάξεις που στέλνουν συνέχεια τους αγωνιστές στα δικαστήρια.
Δεν είναι καν η πρώτη φορά που επιχειρείται τροποποίηση του άρθρου 187 προς όφελος των υπόδικων για την εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Τον Αύγουστο του 2014 κι ενώ η ηγεσία της βρισκόταν έγκλειστη και υπόδικη, η τότε κυβέρνηση Σαμαρά ανακοίνωσε την πρόθεσή της να τροποποιήσει το άρθρο 187 του ΠΚ ώστε να αποτελέσει στοιχείο για το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης και το οικονομικό κίνητρο. Αν η διάταξη εκείνη περνούσε, θα οδηγούσε από τότε σε άμεση αποποινικοποίηση και αποφυλάκιση των διωκόμενων για τη Χρυσή Αυγή. Η αποφασιστική επίδραση του αντιφασιστικού κινήματος τότε, ματαίωσε τα σχέδια αυτά. Το ίδιο πρέπει να γίνει και τώρα”.
