Πρώτα απ’ όλα εναντίον των προσφύγων. Η κύρια απόφαση της ΕΕ που
βγήκε από τη Μάλτα ήταν να σφραγίσουν τα θαλάσσια σύνορα με τη Λιβύη
όπως σφράγισαν το Αιγαίο με τη Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Μέσα στον ένα χρόνο
από τότε που η Μέρκελ, ο Ερντογάν και μαζί τους ο Τσίπρας έκλεισαν
εκείνη τη Συμφωνία, περίπου πέντε χιλιάδες πρόσφυγες έχασαν τη ζωή τους
στα νερά της Μεσογείου προσπαθώντας να βρουν εναλλακτικά περάσματα μέσω
Λιβύης-Ιταλίας.
Γεράκια
Ανάλγητα, τα γεράκια της ΕΕ αποφάσισαν να προχωρήσουν σε πιο σκληρό
έλεγχο αυτών των περασμάτων κλιμακώνοντας την παρουσία τους και ναυτικά
στην κεντρική Μεσόγειο αλλά ακόμα και στα χερσαία σύνορα της Λιβύης με
τις γειτονικές της αφρικανικές χώρες. Χαιρέτισαν τη μεγαλύτερη εμπλοκή
της Ιταλίας σε αυτή την εκστρατεία και αναβαθμίζουν τη συνεργασία τους
με την Αίγυπτο του Σίσι που ήδη εμπλέκεται και πολεμικά στον εμφύλιο της
Λιβύης.
Μαζί τους και ο Αλέξης Τσίπρας που, όχι μόνο είχε τρέξει πρώτος να
αγκαλιάσει το Σίσι, αλλά και έχει δώσει στη βάση της Σούδας
«διευκολύνσεις» για την εκπαίδευση του Λιμενικού της Λιβύης (!) και για
τα πλοία ΝΑΤΟ-ΕΕ που περιπολούν στην περιοχή. Οι αναβαθμισμένοι κυνηγοί
των κατατρεγμένων έχουν πλάτες από την «πρώτη φορά» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Τα αίσχη δυστυχώς δεν σταματούν εδώ. Την ώρα που θρηνούμε νεκρούς στα
στρατόπεδα κράτησης των προσφύγων εξαιτίας των απάνθρωπων συνθηκών, ο
Μουζάλας επέλεξε να επιτεθεί στους πρόσφυγες που διαμαρτύρονται και
στους συμπαραστάτες τους. Ούτε λίγο ούτε πολύ, δήλωσε ότι οι πρόσφυγες
πρέπει να είναι ευχαριστημένοι που δεν τους έχει παρατήσει να κοιμούνται
στη Βικτώρια και ότι η ΚΕΕΡΦΑ υποκινεί ανύπαρκτες απεργίες πείνας.
Μα αν η διαμαρτυρία των προσφύγων είναι «ανύπαρκτη», τότε γιατί
κατέβηκε στο Ελληνικό συνοδευόμενος από αστυνομικούς και τον εκπρόσωπο
Τύπου του υπουργείου του; Για να συναγωνιστεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη που
πήγε στη Μόρια και δεν μπήκε μέσα γιατί θα χρειαζόταν «δυο διμοιρίες
ΜΑΤ»;
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα αντιμετωπίζει το
δράμα των προσφύγων σαν διαπραγματευτικό χαρτί μέσα στην ΕΕ. Ξανά και
ξανά αυτός και οι υπουργοί του έχουν δηλώσει ότι η ΕΕ πρέπει να
αναγνωρίσει τα «βάρη» που επωμίζεται η Ελλάδα για να αντιμετωπίσει την
«προσφυγική κρίση» για χάρη όλης της Ευρώπης. Με άλλα λόγια ζητάει
ανταλλάγματα για το ρόλο του συνοριοφύλακα της ΕΕ και του δεσμοφύλακα
των προσφύγων που καταφέρνουν να φτάσουν ως εδώ.
Αλλά το μόνο που παίρνει ως αντάλλαγμα είναι ακόμη πιο σκληρούς όρους
για το τέταρτο μνημόνιο που παζαρεύουν ΕΕ και ΔΝΤ. Οι ηγέτες της ΕΕ
έχουν αρχίσει να αντιγράφουν τον Τραμπ όχι μόνο στα ρατσιστικά μέτρα του
(τείχος στο Μεξικό αυτός, φράγμα στη Λιβύη αυτοί), αλλά και στην
κλιμάκωση των οικονομικών επιθέσεων.
Όποιον πάρει ο χάρος
Ο Τραμπ απελευθερώνει τις αμερικάνικες τράπεζες από τους όποιους
περιορισμούς είχε επιβάλει η συνεργασία των G20 μετά τη κατάρρευση της
Λήμαν Μπράδερς το 2008 και προχωράει σε εμπορικές και νομισματικές
απειλές κατά της Κίνας και της Γερμανίας. Η τάση του Σόιμπλε είναι να
απαντήσει σε είδος ενισχύοντας τις γερμανικές τράπεζες και όποιον πάρει ο
χάρος: όχι «μόνο» τους πρόσφυγες αλλά και τις συντάξεις και τις
συλλογικές συμβάσεις και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Οι φόρμουλες
του Τσακαλώτου για να συμφωνήσει με το Γιούρογκρουπ και το ΔΝΤ είναι η
άλλη όψη της υποταγής του Μουζάλα στο ρόλο του δεσμοφύλακα.
Γι’ αυτό, η εργατική αντίσταση δεν μπορεί παρά να είναι ενιαία. Οι
διαδηλώσεις έξω από τα σχολεία για να υποδεχτούμε τα προσφυγόπουλα, η
συμπαράσταση στους γονείς τους που απαιτούν ανθρώπινη στέγαση μέσα στις
πόλεις, η γενίκευση αυτών των κινητοποιήσεων με την πανευρωπαϊκή μέρα
δράσης και τα συλλαλητήρια στις 18 Μάρτη, όλα αυτά πάνε χέρι-χέρι με τις
απεργίες στα Νοσοκομεία για προσλήψεις και χρηματοδότηση του ΕΣΥ, με
τους αγώνες στο Μαρινόπουλο, στο Λήδρα, στον ΔΟΛ ενάντια στα «κανόνια»
των αφεντικών, με το αίτημα για γενίκευση και κλιμάκωση με Πανεργατική
απεργία ενάντια στο νέο αντεργατικό πακέτο, είτε αυτό ονομάζεται
«τέταρτο μνημόνιο», είτε «κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης» είτε
«διέξοδος από τις διαφωνίες ΕΕ-ΔΝΤ».
Οι τσαμπουκάδες του Τραμπ έχουν βγάλει στο δρόμο εκατομμύρια μέσα
στις ΗΠΑ και διεθνώς. Ώρα να ξεσηκωθούμε κι εμείς ενάντια στους ίδιους
«τσαμπουκάδες» της ΕΕ και να συντονιστούμε σε ένα μεγάλο κίνημα που θα
τους φράξει το δρόμο.
