Η απόφαση της Βουλής των αντιπροσώπων, για να
γιορτάζεται στα σχολεία το ενωτικό δημοψήφισμα του 1950, που πάρθηκε
μετά από πρόταση του ΕΛΑΜ (της Χρυσής Αυγής Κύπρου) και πέρασε με τις
ψήφους των απορριπτικών κομμάτων εξαιτίας της αποχής του κυβερνητικού
κόμματος, προκάλεσε πολλές αντιδράσεις μέσα στους τουρκοκύπριους. Μόνο
το ΑΚΕΛ ψήφισε εναντίον της πρότασης.
Οι αντιδράσεις των
τουρκοκυπρίων κορυφώθηκαν την περασμένη βδομάδα και τελικά οδήγησαν σε
διακοπή των συνομιλιών. Ακολούθησε ένα σήριαλ με δηλώσεις για το ποιος
εγκατέλειψε πρώτος την αίθουσα των συνομιλιών, όπου ο Αναστασιάδης
δήλωνε ότι βγήκε έξω για να καπνίσει μετά από μια διαφωνία με τον Αιντε,
και τον Ακκιτζί να δηλώνει ότι εγκατέλειψε την αίθουσα γιατί ο
Αναστασιάδης έφυγε και βρόντηξε πίσω του την πόρτα. Θα μπορούσε να γελά
κανείς με όλα αυτά αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνα. Κανείς δεν ξέρει αν θα
γίνει η επόμενη προγραμματισμένη συνάντησή τους.
Ο Αναστασιάδης
αλλά και το σύνολο σχεδόν της ελληνοκυπριακής πολιτικής ηγεσίας
χαρακτήρισαν αδικαιολόγητες και υπερβολικές της αντιδράσεις των
τουρκοκυπρίων, με τη δικαιολογία ότι η επίσημη θέση της ελληνοκυπριακής
πλευράς στις συνομιλίες είναι η επιδίωξη Διζωνικής Δικοινοτικής
Ομοσπονδίας.
Σημαντική πρόκληση
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι
οι εθνικιστές και οι φασίστες της άλλης πλευράς προσπαθούν να
εκμεταλλευτούν αυτή την εξέλιξη για να καλλιεργούν το μίσος απέναντι
στους ελληνοκύπριους και να σαμποτάρουν την διαπραγματευτική
διαδικασία, αλλά αυτό δεν μειώνει σε κανένα βαθμό το ότι ήταν μια
σημαντική πρόκληση προς τους τουρκοκύπριους.
Δυστυχώς η
ελληνοκυπριακή ηγεσία, στο σύνολο της σχεδόν, δεν καταλαβαίνει ή κάνει
πως δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτή η ενέργεια της Βουλής. Οι
τουρκοκύπριοι και όχι μόνο οι εθνικιστές εδώ και καιρό δηλώνουν ότι
υπάρχει πρόβλημα δυσπιστίας απέναντι στην ελληνοκυπριακή ηγεσία όχι μόνο
εξαιτίας του παρελθόντος, των σφαγών και της καταπίεσης που πέρασαν από
το ’63 μέχρι το ‘74 αλλά δυστυχώς και του παρόντος. Πώς να μην
ανησυχούν όταν βλέπουν να μένουν ατιμώρητοι όσοι κτυπούν τουρκοκύπριους
και σπάζουν τα αυτοκίνητα τους όταν έρχονται στο νότο ή όταν ακούνε τα
γεμάτα μίσος κηρύγματα του Αρχιεπισκόπου;
Ο Αναστασιάδης και το
κόμμα του, τους καθησυχάζουν λέγοντας, μην ανησυχείτε μπορούμε να
ελέγξουμε αυτά τα ακραία στοιχεία. Μα πώς μπορεί κανείς να τους πιστέψει
όταν μέσα στη Βουλή που είναι τόσο ελεγχόμενα τα πράγματα και οι
φασίστες έχουν μόνο 2 από τους 56 βουλευτές, δεν μπόρεσαν να τους
ελέγξουν και κατάφεραν να ψηφιστεί η πρόταση τους; Πως μπορούν να τους
ελέγξουν αφού αλληθωρίζουν συνέχεια προς τον εθνικισμό γιατί θέλουν να
κρατούν τον κόσμο κάτω από την σκέπη της εθνικής ενότητας για να μπορούν
όποτε χρειαστεί να τον χρησιμοποιήσουν στα ανομολόγητα σχέδια τους να
ξαναγίνουν η δύναμη που θα μπορεί να ελέγχει τις εξελίξεις στο νησί. Πως
μπορεί ο Αναστασιάδης να τους ελέγξει όταν ρίχνει συνέχεια γέφυρες προς
τα εθνικιστικά κόμματα του ενδιάμεσου χώρου γιατί θα χρειαστεί τη
στήριξη τους στις προεδρικές εκλογές του 2018;
Εξάλλου δεν είναι
η πρώτη φορά που ενώ συνομιλούν είναι έτοιμοι να αρπαχτούν και
συγκρούονται σε μια σειρά από άλλα μέτωπα, διπλωματικά, πολιτικά,
οικονομικά. Η Κυπριακή Δημοκρατία εμποδίζει την Ευρωπαϊκή προοπτική της
Τουρκίας ενώ επιβάλλει οικονομικό, πολιτικό, πολιτιστικό ακόμη και
αθλητικό αποκλεισμό στους τουρκοκύπριους, ενώ η Τουρκία από την άλλη
κρατά κλειστά τα λιμάνια της για τα πλοία με Κυπριακή σημαία και τους
αεροδιαδρόμους της για τα αεροπλάνα που κατευθύνονται σε ελληνοκυπριακά
αεροδρόμια.
Το κυβερνητικό κόμμα προσπαθεί εκ των υστέρων να
«διορθώσει» κάπως τα πράγματα καταθέτοντας νέα πρόταση στη Βουλή με την
οποία θα δίνει την αρμοδιότητα στο Υπουργείο Παιδείας να αποφασίζει για
το ποιες επέτειοι και με ποιο τρόπο θα γιορτάζονται στα σχολεία. Αυτό
όμως δεν είναι αρκετό. Το θετικό κλίμα που δημιουργήθηκε τα τελευταία
χρόνια στράβωσε.
Ρήξη με τον εθνικισμό
Δεν μπορούμε να
τους έχουμε καμιά εμπιστοσύνη. Γι αυτούς η προτεραιότητα είναι οι
εθνικές επιδιώξεις της πλευράς μας και όχι η ειρηνική συνύπαρξη, η
συμφιλίωση και η συνεργασία, για αυτό και μόλις χρειαστεί ξαναβάζουν τις
φουστανέλες.
Είναι η ώρα η αριστερά να μπει μπροστά. Να έρθει
σε ρήξη με αυτές τις πολιτικές, τα εθνικά συμβούλια και τις κόκκινες
γραμμές του εθνικισμού. Σε ρήξη με τις πολιτικές λιτότητας που πάνε
χέρι, χέρι με την εθνική ενότητα και να κτίσει ένα δικοινοτικό μέτωπο
πάλης με τους συντρόφους μας της άλλης πλευράς. Ηδη το συνδικάτο των
τουρκοκυπρίων δασκάλων με ανακοίνωση του καταδικάζει τόσο την επαναφορά
της ένωσης στο προσκήνιο όσο και του ταξίμ, ενώ η πλατφόρμα
ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών, έχει καλέσει δικοινοτική
εκδήλωση έξω από τη Βουλή την Παρασκευή 24 Φλεβάρη.
Ένα τέτοιο
δικοινοτικό κίνημα είναι η πραγματική εγγύηση αν θέλουμε να κτίσουμε μια
κοινή πατρίδα της ειρήνης, της συνεργασίας και της κοινωνικής
αλληλεγγύης, σε ένα νησί που να είναι γέφυρα φιλίας των λαών της
περιοχής και οι φασίστες θα είναι εκεί που τους αξίζει πραγματικά: στους
υπονόμους της ιστορίας. Σε αυτή την ιστορική πρόκληση είναι που πρέπει
να ανταποκριθούμε σήμερα.
Ντίνος Αγιομαμίτης
