Η λύση δεν βρίσκεται στη Γενεύη αλλά στους δρόμους της Λευκωσίας



Οι διαπραγματεύσεις στην Γενεύη την περασμένη βδομάδα έδειξαν ότι Αναστασιάδης και Ακκιντζί μπορεί να δηλώνουν έτοιμοι για διευθέτηση του Κυπριακού αλλά κανένας τους δεν είναι διατεθειμένος να θυσιάσει τα συμφέροντα του για να καταλήξουν σε μια κοινά αποδεκτή συμφωνία. Ο καθένας προωθεί τις εθνικές επιδιώξεις της πλευράς του και τραβά τις κόκκινες γραμμές τους.

Η συμμετοχή των μητέρων πατρίδων, σαν εγγυήτριες δυνάμεις και της Βρετανίας το μόνο που πέτυχε ήταν να δυσκολέψει ακόμη περισσότερο τα πράγματα γιατί προστέθηκαν και άλλες κόκκινες γραμμές που αφορούν τα δικά τους συμφέροντα όπως και της ΕΕ και των άλλων μεγάλων δυνάμεων που διεκδικούν μερίδιο στον έλεγχο και τη χρήση του νησιού, του «αβύθιστου αεροπλανοφόρου» στην καρδιά της πιο αμφισβητούμενης και ρευστής περιοχής του πλανήτη αυτή τη στιγμή. 

Ο καθένας επικαλείται τον λαό του και μιλά εξ ονόματος του όταν προβάλλει τις απαιτήσεις του. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Υπάρχει μεγάλη διάσταση ανάμεσα σε αυτό που θέλουν οι από πάνω και αυτό που θέλουν οι από κάτω. Οι από πάνω θέλουν να εξασφαλίσουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα και τη συμμετοχή τους στο πλιάτσικο σε μια περιοχή που τα σύνορα ξαναχαράσσονται, νέες σφαίρες επιρροής ξανασχεδιάζονται, και νέες συμμαχίες διαμορφώνονται. Σε μια περιοχή που οι ευκαιρίες είναι πολλές αλλά και οι κίνδυνοι πολλοί. Αντίθετα οι από κάτω ανησυχούν γι αυτούς τους κινδύνους και θέλουν ειρήνη, συμφιλίωση, συνεργασία, πρόοδο, δημοκρατία και να ζούν σε ένα νησί που θα είναι γέφυρα φιλίας των λαών της περιοχής και όχι ορμητήριο των ιμπεριαλιστών. 

Αυτό εκφράζεται με κάθε ευκαιρία όπως την περασμένη Τρίτη 10 του Γενάρη όταν πάνω από 2000 ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι αψηφώντας το τσουχτερό κρύο και τα παγωμένα μαντάτα που έρχονταν από την Γενεύη, μαζεύτηκαν στο γήπεδο της Τσεντίν Καγιά για να βροντοφωνάξουν στα ελληνικά και τα τούρκικα «Η ειρήνη στην Κύπρο δεν μπορεί να εμποδιστεί». Η εκδήλωση οργανώθηκε από περισσότερες από 130 ελληνοκυπριακές και τουρκοκυπριακές οργανώσεις, κομματα και συνδικάτα.

Αυτά συνήθως περνούν στα ψιλά των ειδήσεων, ιδιαίτερα από τα ιδιωτικά κανάλια που ελέγχονται από τους εθνικιστές απορριπτικούς, ενώ μια εκδήλωση με 40 φασίστες του ΕΛΑΜ, το προηγούμενο βράδυ είχε σημαντική προβολή, για να μας πει ο αρχηγός της ότι θα τινάξουν στον αέρα την οποιαδήποτε συμφωνία κάνουν Αναστασιάδης και Ακκιντζί. Το ίδιο και μια εκδήλωση που οργάνωσε μια άλλη φασιστική οργάνωση, το “εθνικιστικό απελευθερωτικό κίνημα” με καμιά εικοσαριά άτομα την ώρα που τέλειωνε το συλλαλητήριο στην νεκρή ζώνη. Η αστυνομία που περιφρουρούσε την εκδήλωση χρειάστηκε να περιφρουρήσει τους φασίστες για να φύγουν γεροί από τον χώρο.

Φόρουμ

Στα ψιλά επίσης πέρασε και μια άλλη, πολύ σημαντική εκδήλωση, που οργανώθηκε στο Λήδρα Πάλας την ίδια ημέρα που ξεκίνησαν οι συνομιλίες στη Γενεύη. Ένα Πανσυνδικαλιστικό Φόρουμ (ΠΦΚ) στο οποίο συμμετείχαν τα πιο μεγάλα ελληνοκυπριακά και τουρκοκυπριακά συνδικάτα (ΠΕΟ, ΣΕΚ, ΠΑΣΥΔΥ, ΠΟΕΔ, ΟΕΛΜΕΚ, ΕΣΚ, ΠΟΑΣ, ΔΕΟΚ, 
ΕΤΥΚ, TOURK-SEN, DEV-IS, KTAMS, KTOS, KTOEOS, KOOPSEN, BES, BASIN-SEN) το οποίο ζητά όπως η συμφωνία για επίλυση του Κυπριακού θα πρέπει να εξασφαλίζει: την εφαρμογή ενιαίου συστήματος εργασιακών σχέσεων απασχόλησης, - ενιαίο σχέδιο κοινωνικής ασφάλισης, - ενιαίο σύστημα καθορισμού μισθών και απολαβών, - πλήρη σεβασμό του δικαιώματος διακίνησης, και απασχόλησης σε οποιοδήποτε μέρος του νησιού –απαγόρευση των οποιονδήποτε διακρίσεων αναφορικά με την απασχόληση και τις απολαβές λόγω εθνικής καταγωγής, θρησκείας, χρώματος, φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού.
Γι’ αυτά βέβαια ούτε κουβέντα στη Γενεύη παρά το ότι προτάθηκαν από τον περασμένο Γενάρη από το ΠΦΚ και ξαναδιατυπώθηκαν και τώρα. 

Παρά το ότι η μεγάλη μάζα των εργαζομένων ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων θέλουν μια ειρηνική διευθέτηση που να ενώνει το νησί μας και να δημιουργεί προϋποθέσεις συνεργασίας και συμφιλίωσης, οι ηγεσίες των δύο πλευρών κράτησαν έξω απο την ατζέντα των διαπραγματεύσεων οτιδήποτε ενώνει τους εργαζόμενους και προωθεί την συνεργασία και τους κοινούς αγώνες από τα κάτω. 

Η Εργατική Δημοκρατία που είναι προσανατολισμένη σε αυτή τη κατεύθυνση έχει πάρει την πρωτοβουλία και προωθεί την υιοθέτηση ενός πρωτοκόλλου συνεργασίας από οργανώσεις, κόμματα, συνδικάτα και ακτιβιστές που προωθεί την φιλία, την συνεργασία, τον αλληλοσεβασμό και την ενότητα των εργαζομένων στις δυο πλευρές με στόχο τη κοινή δράση για την πλήρη αποστρατικοποίηση του νησιού, από όλους τους στρατούς, τις βάσεις και τα κέντρα παροχής διευκολύνσεων στους διάφορους ιμπεριαλιστές. Που να διεκδικεί την οργάνωση σε ομοσπονδιακό επίπεδο με κρατικό έλεγχο, των κοινωνικών θεσμών που καθορίζουν την ευημερία και την πρόοδο των εργαζομένων όπως: Ενιαίο Σύστημα Υγείας,  Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Εργασιακών Σχέσεων, φορολογικό καθεστώς όπως και τη συνεργασία και κρατικό έλεγχο των φυσικών πόρων όπως και των άλλων δημόσιων παροχών, νερό, ρεύμα, τηλέφωνο. Που να πιέζει του ηγέτες για αυτά και όχι απλά να τους χειροκροτεί.

Ένα τέτοιο δικοινοτικό κίνημα είναι η πραγματική προοπτική για επανένωση και ειρήνη στο νησί και όχι τα παζάρια και τα διπλωματικά παιχνίδια των Αναστασιάδη, Ακκιντζί, Κοτζιά και Τσαβούσογλου ή της Τερέζα Μέη και του Γιούνγκερ. 
Ντίνος Αγιομαμίτης

Σοσιαλισμός από τα Κάτω

Να τελειώνουμε με το σεξιστικό σύστημά τους
Κάντε κλικ στο εξώφυλλο για να διαβάσετε σε μορφή pdf