Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο 12 Δεκέμβρη
Η εξέγερση που σημάδεψε το τέλος της χρονιάς είχε τα προμηνύματά της από τον Σεπτέμβρη. H Λένα Βερδέ ξεδιπλώνει βήμα βήμα το κίνημα που σήμερα λέει “Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, από τα Εξάρχεια ως την Παλαιστίνη”
Η
εξέγερση που ξέσπασε αμέσως μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου
μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια, έχει πίσω της ένα τρίμηνο
απεργιακών αγώνων και διαδηλώσεων ενάντια στην κυβέρνηση Καραμανλή. Από
τις 6 Σεπτέμβρη και το μαζικό συλλαλητήριο στη ΔΕΘ μέχρι την Πανεργατική
Απεργία της 21 Οκτώβρη και τις μέρες του Δεκέμβρη, η περίοδος
σημαδεύτηκε από σκληρές συγκρούσεις για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι
και η νεολαία την κρίση του συστήματος.
Η
αντίσταση στα κλεισίματα των εργοστασίων και τις απολύσεις που ξεκινούν
από το Σεπτέμβρη, είναι η πρώτη έκφραση αυτής της διαρκούς μάχης. Στο
κέντρο βρίσκονται οι 200 εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της Siemens στη
Θεσσαλονίκη με την απόφασή τους για απεργία διαρκείας και κατάληψη του
εργοστασίου. Οταν λίγο αργότερα οι τράπεζες που έχουν αναλάβει τη
διοίκηση των εργοστασίων του Ομίλου Λαναρά ανακοινώνουν ότι, λόγω της
κρίσης, δεν διατίθενται να παρέχουν το δάνειο που θα εξασφαλίσει τη
συνέχιση της λειτουργίας τους, ο δρόμος του αγώνα έχει ανοίξει. Πάνω από
1000 εργαζόμενοι στο Λαναρά, με μαζικές διαδηλώσεις και περικυκλώσεις
του υπουργείου Οικονομικών και της Βουλής στην Αθήνα, διεκδικούν ότι τα
εργοστάσια θα μείνουν ανοιχτά. Το αίτημα της κρατικοποίησης των
εργοστασίων χωρίς αποζημίωση για τα αφεντικά και με εργατικό έλεγχο,
υιοθετείται από κομμάτια του κινήματος και γίνεται πονοκέφαλος για την
κυβέρνηση που κάνει πλάτες στις αποφάσεις των αφεντικών.
Στο
χώρο της δημόσιας Υγείας, οι κινητοποιήσεις των γιατρών για αυξήσεις
στους μισθούς και μαζικές προσλήψεις στα νοσοκομεία γίνονται η αιχμή της
κόντρας με την άλλη έκφραση της οικονομικής κρίσης, αυτής της λιτότητας
και των περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες. Η 5νθήμερη απεργία του
Σεπτέμβρη και ο πολύμηνος αγώνας επισχέσεων και στάσεων εργασίας των
γιατρών και των εργαζόμενων στο Αττικό οδηγούν στην κορύφωση του
κινήματος το Νοέμβρη όταν οι γιατροί αποφασίζουν, στο μαζικότερο κύμα
γενικών συνελεύσεων των τελευταίων χρόνων, ότι κλείνουν τις εφημερίες
των νοσοκομείων, ότι στο «οικονομικό κραχ» απαντούν με ένα «εφημεριακό
κραχ».
Ο
υπουργός Υγείας Αβραμόπουλος αναγκάζεται να προτείνει την υπογραφή ΣΣΕ
με αυξήσεις που αποδεικνύουν ότι η χιλιοειπωμένη φράση «δεν υπάρχουν
περιθώρια αυξήσεων» είναι ένα τεράστιο ψέμα. Ένα μεγάλο κομμάτι γιατρών
δίνει τη μάχη να συνεχιστεί ο αγώνας μέχρι την ικανοποίηση όλων των
αιτημάτων με 1600 ευρώ κατώτατο μισθό και 5000 προσλήψεις γιατρών άμεσα.
Μόνο την τελευταία στιγμή, με το συμβιβασμό της ηγεσίας της ΟΕΝΓΕ,
καταφέρνει ο Αβραμόπουλος να αποφύγει το κραχ στα νοσοκομεία. Οι
γιατροί, όμως, έχουν πετύχει ένα σημαντικό πλήγμα στην οικονομική
πολιτική της κυβέρνησης.
Από
τον Οκτώβρη μπαίνει ορμητικά και το φοιτητικό κίνημα με το πρώτο κύμα
διαδηλώσεων. Παρά την ήττα της στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του
Συντάγματος και στην εφαρμογή του νόμου πλαισίου για τα Πανεπιστήμια δυο
χρόνια πριν, η κυβέρνηση επιμένει στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Εχοντας κατεβάσει και ψηφίσει μέσα στο καλοκαίρι νόμο που αναγνωρίζει τα
ιδιωτικά κολλέγια, ο υπουργός Παιδείας Ευρυπίδης Στυλιανίδης δηλώνει
ότι θα προχωρήσει στην αναγνώριση της ισοτιμίας των πτυχίων τους με αυτά
των δημόσιων Πανεπιστημίων.
Το
κίνημα των φοιτητών και των πανεπιστημιακών της ΠΟΣΔΕΠ αντιμετωπίζει
αυτή την πρόκληση ως νέα αιτία πολέμου. Οι πρώτες φοιτητικές συνελεύσεις
και συνεδριάσεις των οργάνων της ΠΟΣΔΕΠ καταλήγουν σε μαζικά
συλλαλητήρια και δείχνουν τη δυναμική για ένα νέο γύρο καταλήψεων και
απεργιών. Οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας συζητούν για την προοπτική
των 5νθήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών από Δεκέμβρη κόντρα στις
επιθέσεις της κυβέρνησης στη δημόσια Παιδεία, ενώ πάνω από 400
καταλήψεις σχολείων με κύρια αιτήματα την αύξηση της χρηματοδότησης για
την Παιδεία και την κατάργηση της βάσης του 10, δείχνουν ότι και οι
μαθητές βρίσκονται σε αναβρασμό.
Παράλληλα
ξεδιπλώνεται η μάχη κατά των ιδιωτικοποιήσεων. Το κλείσιμο και
ξεπούλημα της Ολυμπιακής αποτελεί τη μεγαλύτερη επίθεση που έχει
προσπαθήσει ποτέ μια κυβέρνηση, με 8000 απολύσεις. Το σχέδιο του
υπουργού Μεταφορών Χατζηδάκη πάει χέρι χέρι με την «εξυγίανση» του ΟΣΕ
που περιλαμβάνει ως και 3000 απολύσεις. Στο στόχαστρο βρίσκονται όλες οι
δημόσιες συγκοινωνίες και οι ΔΕΚΟ. Η κυβέρνηση ψηφίζει τροπολογία στη
Βουλή που νομιμοποιεί τις απολύσεις στις ΔΕΚΟ χωρίς αποζημίωση.
Οι
εργαζόμενοι της Ολυμπιακής ξεκινούν, σε συντονισμό με τους
σιδηροδρομικούς, μαζικές διαδηλώσεις στο υπουργείο Μεταφορών και το
κέντρο της Αθήνας, μαζικές συγκεντρώσεις και αποκλεισμούς στις πίστες
των αεροδρομίων. Η τροπολογία φέρνει τις ΔΕΚΟ να συντονίζονται με κοινή
24ωρη απεργία στις 8 Οκτώβρη και μαζική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας.
Τα πιο δυνατά συνδικάτα παγώνουν τα σχέδια Χατζηδάκη και ανοίγουν το
δρόμο για την επιτυχία της Γενικής Απεργίας στις 21 του Οκτώβρη.
Η
Πανεργατική γίνεται ο σταθμός που όλα αυτά τα μέτωπα ενώνονται στο
κεντρικό σύνθημα «Την κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές». Η οικονομική
κρίση έχει χτυπήσει τις μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη, προκαλώντας
σεισμό διαμαρτυριών για τις εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας που
χάνονται καθημερινά και τις αποφάσεις όλων των κυβερνήσεων να σώσουν τα
αφεντικά. Η κυβέρνηση Καραμανλή έχει μόλις ανακοινώσει ότι τα «μέτρα»
της ενάντια στην οικονομική κρίση είναι να χαρίσει 28 δις ευρώ στους
τραπεζίτες.
Δεκάδες
χιλιάδες εργαζόμενοι από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, φοιτητές και
μαθητές διαδηλώνουν στην Πανεργατική με κεντρικό περιεχόμενο ότι ο
καπιταλισμός δεν δουλεύει, ότι τα 28 δις πρέπει να δοθούν στην παιδεία
και την υγεία, στους μισθούς και τις συντάξεις. Η οικονομική κρίση σε
συνδυασμό με τα σκάνδαλα της κυβέρνησης έχουν φέρει την πολιτική και την
ιδεολογική κρίση. Η Πανεργατική δίνει αυτοπεποίθηση ώστε η αλλαγή στις
ιδέες να μπορεί να μετατραπεί σε δράση.
Οι
αγώνες πληθαίνουν το επόμενο διάστημα δείχνοντας τον κρίσιμο ρόλο της
Πανεργατικής στην κλιμάκωση της σύγκρουσης με την κυβέρνηση και τα
αφεντικά. Οι εργαζόμενοι στην Altec Telecoms ξεκινούν κατάληψη ενάντια
στις απολύσεις. Οι εργαζόμενοι στους δήμους δίνουν μάχες ενάντια στις
ιδιωτικοποιήσεις, με την τροπολογία του Παυλόπουλου που ξεπουλά τις
υπηρεσίες καθαριότητας των δήμων σε ιδιώτες να αποσύρεται τρεις μόλις
μέρες μετά την κατάθεσή της, όταν οι εργαζόμενοι ανακοινώνουν ότι
ξεκινούν απεργία διαρκείας. Η απειλή τους και μόνο είναι αρκετή για να
τρομοκρατήσει την κυβέρνηση.
Οι
εργαζόμενοι στο Μετρό προχωρούν σε 24ωρες και 48ωρες απεργίες για την
υπογραφή ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις. Οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια της
Ιντρακόμ, στο προπύργιο του λεγόμενου σκληρού ιδιωτικού τομέα,
πραγματοποιούν μετά από χρόνια 24ωρη απεργία στις 20 Νοέμβρη ενάντια
στις απολύσεις και το πάγωμα των μισθών.
Οι
μάχες του εργατικού, του φοιτητικού και μαθητικού κινήματος
συνδυάζονται όλους αυτούς τους μήνες με τις μάχες ενάντια στον πόλεμο
και το ρατσισμό. Χιλιάδες εργαζόμενοι και νεολαίοι συνδέουν τους αγώνες
τους για αυξήσεις, υγεία και παιδεία με την σπατάλη για τους εξοπλισμούς
και την εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης στα μέτωπα που ανοίγουν οι
ιμπεριαλιστές και το ΝΑΤΟ. Τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια ενάντια στη νέα
πολεμική σύγκρουση στον Καύκασο στις 20 Σεπτέμβρη, οι μαζικές
διαδηλώσεις στην Κρήτη και την Ηπειρο ενάντια στις βάσεις στη Σούδα και
το Ακτιο στις 18 Οκτώβρη, η καμπάνια «60 χρόνια ΝΑΤΟ είναι αρκετά» που
οδηγεί στην πανευρωπαϊκή αντιπολεμική διαδήλωση στις 4 Απρίλη στο
Στρασβούργο, οργανώνονται από δεκάδες σωματεία, φοιτητικούς και
μαθητικούς συλλόγους, μαζικούς φορείς. Ο τραυματισμός και λίγο αργότερα ο
θάνατος του πολεμικού ανταποκριτή της ΝΕΤ Γιώργου Κοίλιαρη στο
Αφγανιστάν γεμίζει με οργή το αντιπολεμικό κίνημα που αρχίζει πλέον να
μετράει νεκρούς από τις πολεμοκάπηλες επιλογές της κυβέρνησης. Στις
29-30 Νοέμβρη γίνεται με μεγάλη επιτυχία στην Αθήνα η Βαλκανική
Συνάντηση Ειρήνης.
Οι
αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις μαζικοποιούνται πλάι στις αντιπολεμικές
ενάντια στην Ευρώπη Φρούριο που ονειρεύεται ο Καραμανλής και οι άλλοι
ηγέτες της ΕΕ. Ο θάνατος ενός Πακιστανού μετανάστη ύστερα από επίθεση
της αστυνομίας στην Πέτρου Ράλλη, όπου χιλιάδες μετανάστες συρρέουν κάθε
σαββατοκύριακο για μια αίτηση πολιτικού ασύλου, είναι για όλους η πρώτη
δολοφονία της κυβέρνησης. Ένα τεράστιο οργισμένο συλλαλητήριο
οργανώνεται μέσα σε μια ημέρα στις 27 Οκτώβρη από την Πακιστανική
Κοινότητα και τη Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο με τη συμμετοχή
φοιτητικών συλλόγων.
Η
ίδια μαζική απάντηση έρχεται λίγο αργότερα στην περιοχή του Αγιου
Παντελεήμονα. Φασίστες της Χρυσής Αυγής προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τη
δυσαρέσκεια για την οικονομική κρίση και την υποβάθμιση των γειτονιών
και να στρέψουν τον κόσμο ενάντια στους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Μία μαζική διαδήλωση από μετανάστες, κύρια Αφγανούς και ντόπιους της
περιοχής σταματάει τη συγκέντρωσή τους και απομονώνει τις ρατσιστικές
φωνές τους. Η αστυνομία του Παυλόπουλου λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας
για τους φασίστες και επιτίθεται, σε συνεργασία μαζί τους, στους
μετανάστες και τους αντιρατσιστές.
Μέσα
σε αυτό το κλίμα οργής και αγώνων των εργαζόμενων και της νεολαίας σε
όλα τα μέτωπα, κηρύσσεται στις 10 Δεκέμβρη η νέα Γενική Απεργία των
Συνδικάτων. Αναμένεται να είναι ένας πανεργατικός ξεσηκωμός, όμως τα
γεγονότα την προλαβαίνουν και τη μετατρέπουν σε έκρηξη.
Τέσσερις
μέρες νωρίτερα, το Σάββατο 6 Δεκέμβρη το βράδυ, δολοφονείται στα
Εξάρχεια ο 15χρονος Αλέξης. Ο θάνατός του προκαλεί γενικευμένη εξέγερση.
Η οικονομική κρίση, οι επιθέσεις της κυβέρνησης, η δολοφονία από την
αστυνομία δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Οι αγώνες των προηγούμενων
μηνών και οι εμπειρίες που έχουν προσφέρει στην εργατική τάξη και τη
νεολαία συμπυκνώνονται στο σύνθημα «Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία
σφαίρες, για τούτη την κυβέρνηση τελειώσανε οι μέρες».
Το
ίδιο βράδυ της δολοφονίας ξεσπούν διαδηλώσεις που συγκρούονται με την
αστυνομία στο κέντρο της Αθήνας και σε μια σειρά άλλες πόλεις. Την
επόμενη ημέρα, Κυριακή 7 Δεκέμβρη, χιλιάδες μαθητές, φοιτητές,
εργαζόμενοι, άνθρωποι κάθε ηλικίας κατεβαίνουν στο Μουσείο για να
συμμετάσχουν στο πρώτο οργανωμένο συλλαλητήριο. Βαδίζουν αποφασισμένοι,
παρά τα δακρυγόνα των ΜΑΤ, με κατεύθυνση τη ΓΑΔΑ και από εκεί πίσω στη
Βουλή. Σε όλες τις πόλεις οργανώνονται διαδηλώσεις με αίτημα το «Κάτω η
κυβέρνηση των δολοφόνων». Οι οργανώσεις της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς
συντονίζονται και βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης. Το έκτακτο
φύλλο της Εργατικής Αλληλεγγύης δίνει τον τόνο.
Τη
Δευτέρα 8 Δεκέμβρη το πρωί, χιλιάδες μαθητές σε όλη τη χώρα κλείνουν τα
σχολεία τους και βγαίνουν στους δρόμους. Σε όλες τις γειτονιές
μαθητικές πορείες καταλήγουν έξω από τα αστυνομικά τμήματα, ολόκληρα
σχολεία συγκεντρώνονται έξω από τη ΓΑΔΑ και τη Βουλή. Μαζί τους
ενώνονται φοιτητές από δεκάδες σχολές. Ολη την ημέρα οι μαθητές και οι
φοιτητές είναι στους δρόμους. «Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη, το κίνημα
θα πει την τελευταία λέξη» ακούγεται παντού. Ξεκινά μία συγκλονιστική
εβδομάδα καθημερινών διαδηλώσεων και οργάνωσης του κινήματος που
διεκδικεί ότι θα γίνει η ταφόπλακα της κυβέρνησης.
Το
απόγευμα της ίδιας μέρας, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νεολαίοι
συγκεντρώνονται στα Προπύλαια για να βαδίσουν στη Βουλή. Τα δακρυγόνα
των ΜΑΤ πέφτουν βροχή, πνίγουν στην κυριολεξία τη διαδήλωση, αλλά δεν
καταφέρνουν να τη σταματήσουν. Η καταστολή εξοργίζει ακόμα περισσότερο
τον κόσμο που συγκρούεται για άλλη μια φορά με τους δολοφόνους του
Παυλόπουλου.
Τα
«επεισόδια» που σημειώνονται εκείνο το βράδυ σε όλη τη χώρα, αφήνουν
άφωνους τους πολιτικούς και τους μεγαλοδημοσιογράφους στα τηλεοπτικά
πάνελ. Ξεχνούν τη μαζικότητα των διαδηλώσεων και επιτίθενται με
σφοδρότητα στο κίνημα προσπαθώντας να το περιορίσουν στις συγκρούσεις
και τις καταστροφές των καταστημάτων.
Όλοι
οι κυβερνητικοί μηχανισμοί μπαίνουν σε κίνηση για να εμποδίσουν τον
αγώνα να γίνει συλλογικός και οργανωμένος, για να εμποδίσουν τα
συνδικάτα και τους εργαζόμενους να μπουν στη μάχη. Οι πρυτάνεις
ανακοινώνουν ότι κλείνουν τις σχολές, το υπουργείο Παιδείας προχωρά στο
κλείσιμο των σχολείων, ο Καραμανλής ζητά από τους προέδρους της ΓΣΕΕ και
της ΑΔΕΔΥ να αναβάλουν την Πανεργατική Απεργία.
Τίποτα,
όμως, δεν μπορεί να σταματήσει το κίνημα. Η ΠΟΣΔΕΠ έχει ήδη ανακοινώσει
τριήμερη απεργία με κορύφωση την Πανεργατική, η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ
κηρύσσουν 24ωρη απεργία την Τρίτη 9/12, οι μαθητές και οι φοιτητές
ξεκινούν καταλήψεις στα σχολεία και τις σχολές. Μία ημέρα πριν την
Πανεργατική, ένα τεράστιο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο συγκλονίζει το
κέντρο της Αθήνας. Το ίδιο απόγευμα χιλιάδες συγκεντρώνονται στην κηδεία
του Αλέξη και συγκρούονται με την αστυνομία που ρίχνει δακρυγόνα ακόμα
και στο νεκροταφείο.
Την
Τετάρτη 10 Δεκέμβρη, η εργατική τάξη βγαίνει μαζικά στο δρόμο και
ενώνει τη φωνή της με τη νεολαία διεκδικώντας να πέσει η κυβέρνηση των
δολοφόνων. Η Πανεργατική Απεργία κορυφώνεται με μια τεράστια πολιτική,
αντικυβερνητική διαδήλωση. Παρόλο που οι ηγεσίες των συνδικάτων
υποχωρούν στις πιέσεις της κυβέρνησης και ανακοινώνουν ότι για να
αποφευχθούν τα «επεισόδια» δε θα γίνει πορεία αλλά συγκέντρωση στο
Σύνταγμα, μια σειρά ομοσπονδίες και συνδικάτα, όλοι οι φοιτητικοί
σύλλογοι και μεγάλα κομμάτια μαθητών δεν υποκύπτουν στην κινδυνολογία. Η
αποφασιστικότητα της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που καλεί στο Μουσείο
συσπειρώνει όλον αυτό τον κόσμο. Συγκεντρώνονται στο Μουσείο και
βαδίζουν κατά χιλιάδες στη Βουλή πλημμυρίζοντας το κέντρο της Αθήνας. Σε
όλες τις πόλεις οι απεργιακές συγκεντρώσεις είναι τεράστιες.
Η
επιτυχία της Πανεργατικής ανοίγει το δρόμο για να πάρει το κίνημα
οργανωμένο χαρακτήρα με κλιμάκωση των καταλήψεων και των απεργιών. Την
επόμενη ημέρα, Πέμπτη 11 Δεκέμβρη, οι μαθητές και οι φοιτητές συνεχίζουν
με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση τις κινητοποιήσεις τους. Οι καταλήψεις
πολλαπλασιάζονται. Την Παρασκευή 12 Δεκέμβρη, τα νέα πανεκπαιδευτικά
συλλαλητήρια βρίσκουν πάνω από 800 σχολεία και πάνω από 100 σχολές να
είναι κατειλημμένες πανελλαδικά. Παράλληλα, οργανώνονται τοπικές
διαδηλώσεις στις γειτονιές με πρωτοβουλία που παίρνουν πρωτοβάθμια
σωματεία, φορείς και πολιτικές οργανώσεις. Στη Ν.Ιωνία, τα Εξάρχεια, το
Αιγάλεω, την Πετρούπολη, το Περιστέρι, το Βύρωνα, εργαζόμενοι, νεολαίοι,
κάτοικοι των περιοχών βγαίνουν στους δρόμους.
Οι
κινητοποιήσεις συνεχίζονται δυναμικά όλη την επόμενη βδομάδα. Η Πέμπτη
18 Δεκέμβρη γίνεται η νέα ημερομηνία σταθμός. Την ίδια μέρα απεργούν οι
εργαζόμενοι στα νοσοκομεία ενώ η ΑΔΕΔΥ έχει κηρύξει στάση εργασίας.
Μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί καλούν σε νέα πανεκπαιδευτικά
συλλαλητήρια. Ολόκληρο το κίνημα διεκδικεί από τη ΓΣΕΕ νέα πανεργατική
απεργία αναγνωρίζοντας, μετά τις 10 Δεκέμβρη, ότι η δύναμη της εργατικής
τάξης θα φέρει τη νίκη.
Η
νέα δολοφονική απόπειρα εναντίον μαθητή στο Περιστέρι, το βράδυ της
προηγούμενης ημέρας, πυροδοτεί νέα έκρηξη οργής. Στις 18 Δεκέμβρη, οι
δύο συγκεντρώσεις, των εργαζόμενων στο δημόσιο και του εκπαιδευτικού
κινήματος, ενώνονται σε μία. Η αστυνομία χτυπά τους διαδηλωτές με
δακρυγόνα και συλλήψεις. Το ίδιο απόγευμα, στο Περιστέρι, χιλιάδες
συγκεντρώνονται για να διαδηλώσουν και τοπικά ενάντια στην νέα επίθεση.
Οι κεντρικοί δρόμοι του Περιστερίου σείονται από τα συνθήματα ενάντια
στην κυβέρνηση. Το Σάββατο 20 Δεκέμβρη η οργή εκφράζεται και στο
αντιρατσιστικό συλλαλητήριο που οργανώνει η Πακιστανική Κοινότητα και η
Επιτροπή κατά του Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου της ΕΕ.
Τις
επόμενες μέρες γίνονται συνελεύσεις σε σχολεία και σχολές για να
αποφασιστούν τα νέα βήματα του εκπαιδευτικού κινήματος μετά τις διακοπές
των Χριστουγέννων. Φοιτητές και μαθητές καλούν σε νέες καταλήψεις μετά
τις γιορτές με πρώτο σταθμό το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 9
Γενάρη, στην επέτειο της δολοφονίας του καθηγητή Τεμπονέρα στην Πάτρα το
1991 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οι μαθητές προχωρούν στη δημιουργία
του Συντονιστικού Αντίστασης Μαθητικών Πρωτοβουλιών Αττικής. Οι
εκπαιδευτικές ομοσπονδίες πραγματοποιούν με τη σειρά τους κοινή σύσκεψη
όπου αποφασίζουν το συντονισμό τους με αρχή τις 9 Γενάρη. Η ΟΛΜΕ
κηρύσσει στάση εργασίας για τις 9/1 και την ακολουθούν η ΔΟΕ και η
ΑΔΕΔΥ. Το μαζικό συλλαλητήριο φοιτητών και μαθητών την Τρίτη 23
Δεκέμβρη, παραμονές Χριστουγέννων, δείχνει ότι η συνέχεια μετά τις
διακοπές θα είναι το ίδιο εκρηκτική.
Η
νέα σφαγή στη Γάζα που ξεκινά πάνω στα Χριστουγέννα επισκιάζει τη
«γιορτινή ατμόσφαιρα» στην οποία η κυβέρνηση ποντάρει για τη διάσωσή
της. Τη Δευτέρα 29 Δεκέμβρη, χιλιάδες Παλαιστίνιοι και Αραβες μαζί με
φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενους συγκεντρώνονται στην ισραηλινή
πρεσβεία. Λίγες μέρες μετά, το Σάββατο 3 Γενάρη, γίνεται ένα από τα πιο
οργισμένα και μαζικά αντιπολεμικά συλλαλητήρια των τελευταίων χρόνων με
συνθήματα ενάντια στους σφαγείς της Παλαιστίνης και όλους τους
συνενόχους τους ανάμεσά τους και τη κυβέρνηση Καραμανλή.
Η νέα χρονιά έχει ξεκινήσει δυναμικά. Ολοι δίνουν ραντεβού στις 9 Γενάρη στο νέο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο και στις 10 Γενάρη στο νέο αντιπολεμικό. Είναι οι δύο σταθμοί που οδηγούν στην έναρξη του νέου κύματος καταλήψεων και απεργιών σήμερα. Το σύνθημα της 9 Γενάρη «Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, από τα Εξάρχεια ως την Παλαιστίνη» είναι αυτό που θα χαρακτηρίσει την επόμενη περίοδο.
Λένα Βερδέ
Δήμοσιεύτηκε στο τεύχος 72
