Συνέντευξη με τον Τζεμαλή Μηλιαζήμ, υποψήφιο δήμαρχο με την Ανταρσία στην Ξάνθη και υποψήφιο ευρωβουλευτή με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
«Για
κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης» μίλησε ο Τσίπρας στην πρόσφατή του
επίσκεψη στην Ξάνθη. Ποια είναι η κατάσταση που βιώνουν αυτή τη στιγμή
οι εργαζόμενοι, οι νέοι και η πλειοψηφία των κατοίκων στην Ξάνθη και
στην Θράκη γενικότερα;
Η Ξάνθη αλλά και ευρύτερα η
Θράκη με βάση τα φετινά στοιχεία της Eurostat είναι η πιο φτωχή
περιφέρεια της ΕΕ. Φυσικά δεν χρειαζόμαστε καμία Eurostat για να μας το
πει αυτό, γιατί κάθε μέρα περπατώντας στις γειτονίες διαπιστώνουμε την
εγκατάλειψη, την παρακμή, την φτώχεια και την δυστυχία που έχουν φέρει
τα μνημόνια. Χιλιάδες νέοι άνθρωποι μεταναστεύουν στα ναυπηγεία της
Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ολλανδίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Οι
αγρότες εγκαταλείπουν την γη τους γιατί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα
κόστη παραγωγής. Η μόνη κανονικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι, οι
νέοι και η πλειοψηφία των κατοίκων είναι αυτή των μνημονίων. Δηλαδή οι
μειωμένοι κατά 40% και 50% μισθοί, οι κομμένες συντάξεις, η ανεργία και
τα χτυπημένα μεροκάματα.
Στην Ξάνθη, η διαχείριση των δεξιών δημάρχων που εφάρμοσαν με "θρησκευτική" ευλάβεια όλα τα μνημόνια έχει οδηγήσει στην απαξίωση των χώρων αναψυχής, σε κλειστές παιδικές χαρές και κλειστό κολυμβητήριο, σε πολύ άσχημη κατάσταση των πάρκων και των πεζοδρομίων, στην μηδενική μέριμνα για τα αδέσποτα ζώα, στην απουσία δομών αστέγων-απόρων, κέντρων αναπήρων, κλπ. Με ευθύνη του μάλιστα ο Δήμος Ξάνθης απέχει από τη Δίχρονη Προσχολική Εκπαίδευση με πρόσχημα την έλλειψη κτιρίων. Το πρόβλημα της στέγασης του Μουσικού Σχολείου χρονίζει, ιστορικά κτίρια όπως η Καπναποθήκη “Π” ρημάζουν ενώ από την άλλη τα λεφτά περισσεύουν για τις φιέστες του καρναβαλιού και των γιορτών της παλιάς πόλης. Όλη η πανέμορφη περιοχή της Σταυρούπολης αφέθηκε στην τύχη της.
Μας παριστάνουν τους επιτυχημένους διαχειριστές που προσπαθούν για το καλύτερο στα πλαίσια της “άσχημης οικονομικής κατάστασης της χώρας”. Πόσο πετυχημένοι; Όσο οι πρώην συνεργάτες και συνοδοιπόροι του δήμαρχου στη ΝΔ, που βάζουν τώρα πλώρη για τη δημοτική αρχή: Ο Λύρατζης, που χρεοκόπησε την Αναπτυξιακή και ο Τσέπελης, που άφησε ένα φέσι 1εκ. ευρώ από παράνομες μειώσεις μισθών στους εργαζόμενους της ΔΕΥΑΞ, τα οποία φορτώθηκαν στους λογαριασμούς των δημοτών.
Ποιοι οι στόχοι και οι πρωτοβουλίες που θέτει η Ανταρσία στην Ξάνθη μέσα αλλά κι έξω από το δημοτικό συμβούλιο;
Οι στόχοι και οι πρωτοβουλίες που θέτει η Ανταρσία στην Ξάνθη μέσα αλλά και έξω από το δημοτικό συμβούλιο είναι, να αποκτήσει ρίζες σε όλες τις γειτονίες της Ξάνθης. Να στηρίξει τους εργατικούς, αντιρατσιστικούς και αντιφασιστικούς αγώνες, τους αγώνες τις μειονότητας, τους αγώνες των γυναικών, τους αγώνες των ανθρώπων που έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό.
Τους αγώνες των νοσοκομειακών γιατρών, των δασκάλων που παλεύουν για διορισμούς και την στήριξη της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και υγείας. Μέσα στο δημοτικό συμβούλιο θέλουμε να γίνουμε η ντουντούκα της αντίστασης, των συνδικάτων, του αντιφασιστικού κινήματος, της μειονότητας, των φοιτητών, των συλλόγων και τοπικών επιτροπών. Θέλουμε πρωτοβουλίες που να συσπειρώνουν και να ενισχύουν τα κομμάτια που αγωνίζονται, συνδέοντάς τα με τα τοπικά συνδικάτα και τον κόσμο της γειτονιάς.
Στόχος μας είναι να παλέψουμε και στο δημοτικό συμβούλιο για την αντικαπιταλιστική εναλλακτική, κόντρα στη λογική της διαχείρισης του συστήματος. Δεν πρόκειται να συναινέσουμε σε Δημάρχους-διαχειριστές της φτώχειας των πολλών και των μεγάλων συμφερόντων των λίγων. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η έξοδος από την κρίση θα έρθει διεκδικώντας την άμεση διαγραφή του χρέους, την κρατικοποίηση των τραπεζών κάτω από εργατικό έλεγχο, την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, τον αγώνα για ανοιχτά σύνορα ενάντια στο ρατσισμό, τον εθνικισμό, τους πολέμους και τους εξοπλισμούς.
Τι έχουν σημάνει για τη μειονότητα δέκα χρόνια μνημόνια αλλά και η όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στον ελληνικό και τουρκικό καπιταλισμό;
Ο μειονοτικός πληθυσμός, ούτως ή άλλως ένα από τα πιο φτωχά κομμάτια της κοινωνίας έχει χτυπηθεί βαρύτατα από τη λιτότητα αλλά ταυτόχρονα υφίσταται τον ρατσισμό και την καταπίεση από την μεριά του κράτους. Πολλές φορές από τα κυρίαρχα μέσα, οι πολίτες παρουσιάζονται περίπου ως “απειλή για το έθνος”, αλλά και ως πολίτες που είναι και «πρέπει» να είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Η δική μας αριστερά πάλεψε σταθερά ενάντια στην καταπίεση της μειονότητας, απ' τον καιρό που μεγάλο κομμάτι των ανθρώπων ήταν κλεισμένο πίσω απ' τις μπάρες, που με τα μέτρα "διοικητικών οχλήσεων" το ελληνικό κράτος αφαιρούσε την ιθαγένεια από δεκάδες χιλιάδες πολίτες και από τον καιρό που οι φασίστες επιχειρούσαν πογκρόμ κατά της μειονότητας και ωθούσαν σε πολεμική εμπλοκή στα Βαλκάνια. Υπερασπιζόμαστε πάντα το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού της μειονότητας και απαιτούμε το σεβασμό των δικαιωμάτων της. Αντίστοιχη θα πρέπει να είναι και αντιμετώπιση και των άλλων αριστερών δυνάμεων.
Πώς μπορούμε να σταματήσουμε την φασιστική απειλή;
Μπορούμε να φράξουμε το δρόμο του ρατσισμού και της φασιστικής απειλής δίνοντας τις μάχες όλοι μαζί, μειονότητα, πλειονότητα, εργατικό κίνημα. Ένα σημαντικό παράδειγμα ενιαίου μετώπου ήταν η συμβολή μας στο κλείσιμο για δεύτερη φορά, των γραφείων-ορμητηρίων των δολοφόνων της Χρυσής Αυγής. Τότε οργανώσαμε μια μεγάλη διαδήλωση με συμμετοχή του Νομαρχιακού Τμήματος της ΑΔΕΔΥ, οχτώ πρωτοβάθμιων σωματείων, του φοιτητικού συλλόγου και όλης της αριστεράς. Τέτοιες πρωτοβουλίες και τέτοιες δράσεις οδηγούν σε νίκες το εργατικό και αντιφατικό κίνημα.
Οι αγώνες που δώσαμε όλοι μαζί τα προηγούμενα χρόνια και θα δώσουμε και τα επόμενα είναι η βασική παρακαταθήκη για την διάλυση των καχυποψιών και των προκαταλήψεων που καλλιεργούνται συστηματικά από την κυρίαρχη προπαγάνδα. Πρωτοβουλίες όπως η συνάντηση με τους Τούρκους συντρόφους στα σύνορα για να καταγγείλουμε τις απελάσεις και τα βασανιστήρια προσφύγων από την αστυνομία, ακόμη και από παρακρατικές συμμορίες στον Έβρο είναι πολύ σημαντικές. Η φετινή 16 Μάρτη ήταν σταθμός του διεθνούς κινήματος και απάντηση στο μακελειό στη Ν. Ζηλανδία.
Ζούμε μαζί, στην Ξάνθη, την πιο φτωχή πόλη της χώρας και αρνούμαστε να δεχθούμε ότι η μοίρα μας είναι να ψάχνουμε απεγνωσμένα δουλειά στο εξωτερικό για να μπορούμε να ζήσουμε και να θρέψουμε τα παιδιά μας. Γι' αυτό είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε μέχρι τέλους τη μάχη ενάντια στη λιτότητα, τον εθνικισμό και το ρατσισμό.
Ο Τζεμαλή Μηλιαζήμ μίλησε στον Γιώργο Πίττα
Συνέντευξη με τον Μουσταφά Τσολάκ Αλή, υποψήφιο περιφερειακό σύμβουλο με την Αριστερή Αντικαπιταλιστική Παρέμβαση Ανταρσία στην ΑΜΘ και υποψήφιο ευρωβουλευτή με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η
κυβέρνηση μιλάει για επιστροφή στην κανονικότητα. Ποια είναι η
κανονικότητα που βιώνουν αυτή τη στιγμή οι εργαζόμενοι, οι νέοι και η
πλειοψηφία των κατοίκων στην Κομοτηνή και στην Θράκη γενικότερα;
Η κυβέρνηση μιλάει γενικά για πολλά: μιλάει για αντιρατσισμό τη στιγμή που τα μέλη της φωτογραφίζονται με τον Αμβρόσιο, μιλάει για αντιεθνικισμό/αντιναζισμό τη στιγμή που οι υπουργοί της πάνε χέρι-χέρι με Κασιδιάρηδες στο Καστελόριζο… έτσι, μιλάει και για επιστροφή στην κανονικότητα τη στιγμή που το μεγαλύτερο κομμάτι της νεολαίας πλήττεται μεσ’ στην ανεργία, την επισφαλή, την ανασφάλιστη εργασία και πιάνει το δρόμο της ξενιτιάς ενώ αυτή έχει υπογράψει μνημόνιο διαρκείας μέχρι το 2060 και κάνει αλλαξοαγκαλιές με τους μεγαλοβιομήχανους και εφοπλιστές και τους κατεβάζει στα ψηφοδέλτια της.
Στην Κομοτηνή και γενικά στην Θράκη αλλά κυρίως μέσα στη μειονότητα τα βιώνουμε πιο έντονα αυτά: ένα σημαντικό κομμάτι της νεολαίας έφυγε οριστικά στο εξωτερικό, αρκετοί οικογενειάρχες και νέοι φεύγουν για πεντάμηνες ανθυγιεινές δουλειές (έχω πάει και εγώ στο παρελθόν), οι αγρότες δε βγάζουν καν τα έξοδά τους λόγω φόρων και του ακριβού κόστους παραγωγής, οι μικρομαγαζότερες βάρεσαν «λουκέτο».
Απ’ τη μια έχουμε φτώχεια, ανεργία, απελπισία, κατάθλιψη (έχουμε τρομερή αύξηση κατανάλωσης ψυχοφαρμάκων), ακόμα και αυτοκτονίες (πάνω από 50 έχω μετρήσει στα τελευταία 5 χρόνια). Απ’ την άλλη φόβος του «μη γίνει καμιά θερμή σύγκρουση και την πληρώσουμε πάλι εμείς τη νύφη», όπως γινόταν πάντοτε άλλωστε.
Ποια πρέπει να είναι η στάση της Αριστεράς απέναντι στις πολεμοκάπηλες και εθνικιστικές κραυγές και πώς μπορούμε να σταματήσουμε την φασιστική απειλή που αυτές τροφοδοτούν στην Θράκη και γενικότερα;
Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της Αριστεράς, δυστυχώς, αδυνατεί να κάνει τη σωστή ανάλυση των γεγονότων σε πολλά ζητήματα, αλλά στα «εθνικά» το έχει τερματίσει. Αν ρίξει μια ματιά κανείς σ’ αυτά που λέει το ΚΚΕ, η ΛΑΕ και κάποιες μικρότερες οργανώσεις που δηλώνουν πως είναι αριστερές σ’ ότι αφορά τα ελληνοτουρκικά, το μακεδονικό, το Κυπριακό κλπ, θα καταλάβει πως δε λένε τίποτα διαφορετικό απ’ την επίσημη, κρατική, καπιταλιστική αφήγηση. Και όταν τους λες πως αυτά είναι εθνικιστικές «μπούρδες» αρχίζουν τα μασάλια περί ΕΑΜ και Άρη Βελουχιώτη – και αυτή είναι η απόδειξη πως έχουν φοβερή αδυναμία ανάλυσης των γεγονότων.
Η Αριστερά πρέπει να ψάξει τη λύση στα αριστερά, σ’ ότι αφορά τα εθνικά αλλά κυρίως τα μειονοτικά θέματα. Και το κλειδί βρίσκεται στη μαρξιστική-λενινιστική ανάλυση που λέει πως όσο δεν είναι ελεύθερο το καταπιεζόμενο έθνος μιας χώρας, δε μπορεί να είναι ούτε το κυρίαρχο έθνος. Με άλλα λόγια, αν δε παλέψει η Αριστερά να απελευθερωθούν οι μειονότητες απ’ τις καταπιέσεις που δέχονται ώστε ν’ αποκτήσουν τα δικαιώματά που τους στερούνται, δε μπορεί να τους κερδίσει στις γραμμές της ώστε να παλέψουμε όλοι μαζί για την απελευθέρωση μας απ’ το ζυγό που μας επιβάλλει ο ντόπιος και ο διεθνής καπιταλισμός.
Τι ρόλο έχουν παίξει και μπορούν να παίξουν οι αντιστάσεις σε όλα αυτά τα μέτωπα, από τις εργατικές κινητοποιήσεις ενάντια στα κλεισίματα των εργοστασίων μέχρι τις πρωτοβουλίες διεθνιστικής αλληλεγγύης πχ σαν και αυτή που είδαμε πρόσφατα να οργανώνεται από την ΚΕΕΡΦΑ και Τούρκους συντρόφους στον Έβρο με αίτημα ανοιχτά σύνορα στους πρόσφυγες;
Παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Πρώτα απ’ όλα μας θυμίζουν -και πάλι- πως ατομική απελευθέρωση δεν υπάρχει: ή θα απελευθερωθούμε όλοι μαζί ή κανείς! Μπορεί να μη μας τα λένε οι εφημερίδες, μπορεί να μη μας τα δείχνουν οι τηλεοράσεις αλλά αυτές οι αντιστάσεις και πρωτοβουλίες συγκινούν και εμπνέουν και άλλους ανθρώπους και λαούς.
Γιατί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ευρωεκλογές; Υπάρχει εναλλακτική στην κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ;
Πέρα απ’ το γεγονός που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν πάντοτε στην πρώτη γραμμή του αγώνα σ’ όλα αυτά τα χρόνια και είχαμε κοινούς αγώνες, κυρίως μετά το «μακεδονικό» που το συντριπτικό κομμάτι της Αριστεράς έπεσε στην κατρακύλα του εθνικισμού, για έναν αριστερό που σέβεται τον εαυτό του δεν έμεινε άλλη επιλογή από το να στηρίξει και να δυναμώσει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. (Εγώ πάντα πίστευα πως τα εθνικά θέματα είναι χάρτης ηλιοτροπίου για την Αριστερά σ’ όλες τις χώρες. Και στη χώρα μας το «μακεδονικό». Και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν η μοναδική που έμεινε στο ύψος των περιστάσεων.) Και εγώ δήλωσα δημόσια πως θα τη στηρίξω και θα παλέψω να τη δυναμώσω όσο μπορώ εκ μέρους μου. Και μετά χαράς δέχτηκα την πρόταση των συντρόφων να συμμετέχω στο ευρωψηφοδέλτιο.
Σαφώς και υπάρχει εναλλακτική στις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ και αυτή δεν είναι ούτε η νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά του Κ. Μητσοτάκη, ούτε η νεοφιλελεύθερη δεξιά της Φ. Γεννηματά, αλλά ούτε ο αριστερός ρεφορμισμός (είτε μιλάμε για σταλινισμό, είτε για «πατριωτική Αριστερά», είτε για αριστερή σοσιαλδημοκρατία). Η απάντηση είναι στα αριστερά. Γι’ αυτό πρέπει να δυναμώσουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να παλέψουμε για την ενότητα όλων των επαναστατικών, κομμουνιστικών, αντικαπιταλιστικών δυνάμεων.
Ο Μουσταφά Τσολάκ Αλή μίλησε στον Γιώργο Πίττα.
Η Ξάνθη αλλά και ευρύτερα η
Θράκη με βάση τα φετινά στοιχεία της Eurostat είναι η πιο φτωχή
περιφέρεια της ΕΕ. Φυσικά δεν χρειαζόμαστε καμία Eurostat για να μας το
πει αυτό, γιατί κάθε μέρα περπατώντας στις γειτονίες διαπιστώνουμε την
εγκατάλειψη, την παρακμή, την φτώχεια και την δυστυχία που έχουν φέρει
τα μνημόνια. Χιλιάδες νέοι άνθρωποι μεταναστεύουν στα ναυπηγεία της
Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ολλανδίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Οι
αγρότες εγκαταλείπουν την γη τους γιατί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα
κόστη παραγωγής. Η μόνη κανονικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι, οι
νέοι και η πλειοψηφία των κατοίκων είναι αυτή των μνημονίων. Δηλαδή οι
μειωμένοι κατά 40% και 50% μισθοί, οι κομμένες συντάξεις, η ανεργία και
τα χτυπημένα μεροκάματα.Στην Ξάνθη, η διαχείριση των δεξιών δημάρχων που εφάρμοσαν με "θρησκευτική" ευλάβεια όλα τα μνημόνια έχει οδηγήσει στην απαξίωση των χώρων αναψυχής, σε κλειστές παιδικές χαρές και κλειστό κολυμβητήριο, σε πολύ άσχημη κατάσταση των πάρκων και των πεζοδρομίων, στην μηδενική μέριμνα για τα αδέσποτα ζώα, στην απουσία δομών αστέγων-απόρων, κέντρων αναπήρων, κλπ. Με ευθύνη του μάλιστα ο Δήμος Ξάνθης απέχει από τη Δίχρονη Προσχολική Εκπαίδευση με πρόσχημα την έλλειψη κτιρίων. Το πρόβλημα της στέγασης του Μουσικού Σχολείου χρονίζει, ιστορικά κτίρια όπως η Καπναποθήκη “Π” ρημάζουν ενώ από την άλλη τα λεφτά περισσεύουν για τις φιέστες του καρναβαλιού και των γιορτών της παλιάς πόλης. Όλη η πανέμορφη περιοχή της Σταυρούπολης αφέθηκε στην τύχη της.
Μας παριστάνουν τους επιτυχημένους διαχειριστές που προσπαθούν για το καλύτερο στα πλαίσια της “άσχημης οικονομικής κατάστασης της χώρας”. Πόσο πετυχημένοι; Όσο οι πρώην συνεργάτες και συνοδοιπόροι του δήμαρχου στη ΝΔ, που βάζουν τώρα πλώρη για τη δημοτική αρχή: Ο Λύρατζης, που χρεοκόπησε την Αναπτυξιακή και ο Τσέπελης, που άφησε ένα φέσι 1εκ. ευρώ από παράνομες μειώσεις μισθών στους εργαζόμενους της ΔΕΥΑΞ, τα οποία φορτώθηκαν στους λογαριασμούς των δημοτών.
Ποιοι οι στόχοι και οι πρωτοβουλίες που θέτει η Ανταρσία στην Ξάνθη μέσα αλλά κι έξω από το δημοτικό συμβούλιο;
Οι στόχοι και οι πρωτοβουλίες που θέτει η Ανταρσία στην Ξάνθη μέσα αλλά και έξω από το δημοτικό συμβούλιο είναι, να αποκτήσει ρίζες σε όλες τις γειτονίες της Ξάνθης. Να στηρίξει τους εργατικούς, αντιρατσιστικούς και αντιφασιστικούς αγώνες, τους αγώνες τις μειονότητας, τους αγώνες των γυναικών, τους αγώνες των ανθρώπων που έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό.
Τους αγώνες των νοσοκομειακών γιατρών, των δασκάλων που παλεύουν για διορισμούς και την στήριξη της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και υγείας. Μέσα στο δημοτικό συμβούλιο θέλουμε να γίνουμε η ντουντούκα της αντίστασης, των συνδικάτων, του αντιφασιστικού κινήματος, της μειονότητας, των φοιτητών, των συλλόγων και τοπικών επιτροπών. Θέλουμε πρωτοβουλίες που να συσπειρώνουν και να ενισχύουν τα κομμάτια που αγωνίζονται, συνδέοντάς τα με τα τοπικά συνδικάτα και τον κόσμο της γειτονιάς.
Στόχος μας είναι να παλέψουμε και στο δημοτικό συμβούλιο για την αντικαπιταλιστική εναλλακτική, κόντρα στη λογική της διαχείρισης του συστήματος. Δεν πρόκειται να συναινέσουμε σε Δημάρχους-διαχειριστές της φτώχειας των πολλών και των μεγάλων συμφερόντων των λίγων. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η έξοδος από την κρίση θα έρθει διεκδικώντας την άμεση διαγραφή του χρέους, την κρατικοποίηση των τραπεζών κάτω από εργατικό έλεγχο, την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, τον αγώνα για ανοιχτά σύνορα ενάντια στο ρατσισμό, τον εθνικισμό, τους πολέμους και τους εξοπλισμούς.
Τι έχουν σημάνει για τη μειονότητα δέκα χρόνια μνημόνια αλλά και η όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στον ελληνικό και τουρκικό καπιταλισμό;
Ο μειονοτικός πληθυσμός, ούτως ή άλλως ένα από τα πιο φτωχά κομμάτια της κοινωνίας έχει χτυπηθεί βαρύτατα από τη λιτότητα αλλά ταυτόχρονα υφίσταται τον ρατσισμό και την καταπίεση από την μεριά του κράτους. Πολλές φορές από τα κυρίαρχα μέσα, οι πολίτες παρουσιάζονται περίπου ως “απειλή για το έθνος”, αλλά και ως πολίτες που είναι και «πρέπει» να είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Η δική μας αριστερά πάλεψε σταθερά ενάντια στην καταπίεση της μειονότητας, απ' τον καιρό που μεγάλο κομμάτι των ανθρώπων ήταν κλεισμένο πίσω απ' τις μπάρες, που με τα μέτρα "διοικητικών οχλήσεων" το ελληνικό κράτος αφαιρούσε την ιθαγένεια από δεκάδες χιλιάδες πολίτες και από τον καιρό που οι φασίστες επιχειρούσαν πογκρόμ κατά της μειονότητας και ωθούσαν σε πολεμική εμπλοκή στα Βαλκάνια. Υπερασπιζόμαστε πάντα το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού της μειονότητας και απαιτούμε το σεβασμό των δικαιωμάτων της. Αντίστοιχη θα πρέπει να είναι και αντιμετώπιση και των άλλων αριστερών δυνάμεων.
Πώς μπορούμε να σταματήσουμε την φασιστική απειλή;
Μπορούμε να φράξουμε το δρόμο του ρατσισμού και της φασιστικής απειλής δίνοντας τις μάχες όλοι μαζί, μειονότητα, πλειονότητα, εργατικό κίνημα. Ένα σημαντικό παράδειγμα ενιαίου μετώπου ήταν η συμβολή μας στο κλείσιμο για δεύτερη φορά, των γραφείων-ορμητηρίων των δολοφόνων της Χρυσής Αυγής. Τότε οργανώσαμε μια μεγάλη διαδήλωση με συμμετοχή του Νομαρχιακού Τμήματος της ΑΔΕΔΥ, οχτώ πρωτοβάθμιων σωματείων, του φοιτητικού συλλόγου και όλης της αριστεράς. Τέτοιες πρωτοβουλίες και τέτοιες δράσεις οδηγούν σε νίκες το εργατικό και αντιφατικό κίνημα.
Οι αγώνες που δώσαμε όλοι μαζί τα προηγούμενα χρόνια και θα δώσουμε και τα επόμενα είναι η βασική παρακαταθήκη για την διάλυση των καχυποψιών και των προκαταλήψεων που καλλιεργούνται συστηματικά από την κυρίαρχη προπαγάνδα. Πρωτοβουλίες όπως η συνάντηση με τους Τούρκους συντρόφους στα σύνορα για να καταγγείλουμε τις απελάσεις και τα βασανιστήρια προσφύγων από την αστυνομία, ακόμη και από παρακρατικές συμμορίες στον Έβρο είναι πολύ σημαντικές. Η φετινή 16 Μάρτη ήταν σταθμός του διεθνούς κινήματος και απάντηση στο μακελειό στη Ν. Ζηλανδία.
Ζούμε μαζί, στην Ξάνθη, την πιο φτωχή πόλη της χώρας και αρνούμαστε να δεχθούμε ότι η μοίρα μας είναι να ψάχνουμε απεγνωσμένα δουλειά στο εξωτερικό για να μπορούμε να ζήσουμε και να θρέψουμε τα παιδιά μας. Γι' αυτό είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε μέχρι τέλους τη μάχη ενάντια στη λιτότητα, τον εθνικισμό και το ρατσισμό.
Ο Τζεμαλή Μηλιαζήμ μίλησε στον Γιώργο Πίττα
Συνέντευξη με τον Μουσταφά Τσολάκ Αλή, υποψήφιο περιφερειακό σύμβουλο με την Αριστερή Αντικαπιταλιστική Παρέμβαση Ανταρσία στην ΑΜΘ και υποψήφιο ευρωβουλευτή με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η
κυβέρνηση μιλάει για επιστροφή στην κανονικότητα. Ποια είναι η
κανονικότητα που βιώνουν αυτή τη στιγμή οι εργαζόμενοι, οι νέοι και η
πλειοψηφία των κατοίκων στην Κομοτηνή και στην Θράκη γενικότερα; Η κυβέρνηση μιλάει γενικά για πολλά: μιλάει για αντιρατσισμό τη στιγμή που τα μέλη της φωτογραφίζονται με τον Αμβρόσιο, μιλάει για αντιεθνικισμό/αντιναζισμό τη στιγμή που οι υπουργοί της πάνε χέρι-χέρι με Κασιδιάρηδες στο Καστελόριζο… έτσι, μιλάει και για επιστροφή στην κανονικότητα τη στιγμή που το μεγαλύτερο κομμάτι της νεολαίας πλήττεται μεσ’ στην ανεργία, την επισφαλή, την ανασφάλιστη εργασία και πιάνει το δρόμο της ξενιτιάς ενώ αυτή έχει υπογράψει μνημόνιο διαρκείας μέχρι το 2060 και κάνει αλλαξοαγκαλιές με τους μεγαλοβιομήχανους και εφοπλιστές και τους κατεβάζει στα ψηφοδέλτια της.
Στην Κομοτηνή και γενικά στην Θράκη αλλά κυρίως μέσα στη μειονότητα τα βιώνουμε πιο έντονα αυτά: ένα σημαντικό κομμάτι της νεολαίας έφυγε οριστικά στο εξωτερικό, αρκετοί οικογενειάρχες και νέοι φεύγουν για πεντάμηνες ανθυγιεινές δουλειές (έχω πάει και εγώ στο παρελθόν), οι αγρότες δε βγάζουν καν τα έξοδά τους λόγω φόρων και του ακριβού κόστους παραγωγής, οι μικρομαγαζότερες βάρεσαν «λουκέτο».
Απ’ τη μια έχουμε φτώχεια, ανεργία, απελπισία, κατάθλιψη (έχουμε τρομερή αύξηση κατανάλωσης ψυχοφαρμάκων), ακόμα και αυτοκτονίες (πάνω από 50 έχω μετρήσει στα τελευταία 5 χρόνια). Απ’ την άλλη φόβος του «μη γίνει καμιά θερμή σύγκρουση και την πληρώσουμε πάλι εμείς τη νύφη», όπως γινόταν πάντοτε άλλωστε.
Ποια πρέπει να είναι η στάση της Αριστεράς απέναντι στις πολεμοκάπηλες και εθνικιστικές κραυγές και πώς μπορούμε να σταματήσουμε την φασιστική απειλή που αυτές τροφοδοτούν στην Θράκη και γενικότερα;
Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της Αριστεράς, δυστυχώς, αδυνατεί να κάνει τη σωστή ανάλυση των γεγονότων σε πολλά ζητήματα, αλλά στα «εθνικά» το έχει τερματίσει. Αν ρίξει μια ματιά κανείς σ’ αυτά που λέει το ΚΚΕ, η ΛΑΕ και κάποιες μικρότερες οργανώσεις που δηλώνουν πως είναι αριστερές σ’ ότι αφορά τα ελληνοτουρκικά, το μακεδονικό, το Κυπριακό κλπ, θα καταλάβει πως δε λένε τίποτα διαφορετικό απ’ την επίσημη, κρατική, καπιταλιστική αφήγηση. Και όταν τους λες πως αυτά είναι εθνικιστικές «μπούρδες» αρχίζουν τα μασάλια περί ΕΑΜ και Άρη Βελουχιώτη – και αυτή είναι η απόδειξη πως έχουν φοβερή αδυναμία ανάλυσης των γεγονότων.
Η Αριστερά πρέπει να ψάξει τη λύση στα αριστερά, σ’ ότι αφορά τα εθνικά αλλά κυρίως τα μειονοτικά θέματα. Και το κλειδί βρίσκεται στη μαρξιστική-λενινιστική ανάλυση που λέει πως όσο δεν είναι ελεύθερο το καταπιεζόμενο έθνος μιας χώρας, δε μπορεί να είναι ούτε το κυρίαρχο έθνος. Με άλλα λόγια, αν δε παλέψει η Αριστερά να απελευθερωθούν οι μειονότητες απ’ τις καταπιέσεις που δέχονται ώστε ν’ αποκτήσουν τα δικαιώματά που τους στερούνται, δε μπορεί να τους κερδίσει στις γραμμές της ώστε να παλέψουμε όλοι μαζί για την απελευθέρωση μας απ’ το ζυγό που μας επιβάλλει ο ντόπιος και ο διεθνής καπιταλισμός.
Τι ρόλο έχουν παίξει και μπορούν να παίξουν οι αντιστάσεις σε όλα αυτά τα μέτωπα, από τις εργατικές κινητοποιήσεις ενάντια στα κλεισίματα των εργοστασίων μέχρι τις πρωτοβουλίες διεθνιστικής αλληλεγγύης πχ σαν και αυτή που είδαμε πρόσφατα να οργανώνεται από την ΚΕΕΡΦΑ και Τούρκους συντρόφους στον Έβρο με αίτημα ανοιχτά σύνορα στους πρόσφυγες;
Παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Πρώτα απ’ όλα μας θυμίζουν -και πάλι- πως ατομική απελευθέρωση δεν υπάρχει: ή θα απελευθερωθούμε όλοι μαζί ή κανείς! Μπορεί να μη μας τα λένε οι εφημερίδες, μπορεί να μη μας τα δείχνουν οι τηλεοράσεις αλλά αυτές οι αντιστάσεις και πρωτοβουλίες συγκινούν και εμπνέουν και άλλους ανθρώπους και λαούς.
Γιατί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ευρωεκλογές; Υπάρχει εναλλακτική στην κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ;
Πέρα απ’ το γεγονός που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν πάντοτε στην πρώτη γραμμή του αγώνα σ’ όλα αυτά τα χρόνια και είχαμε κοινούς αγώνες, κυρίως μετά το «μακεδονικό» που το συντριπτικό κομμάτι της Αριστεράς έπεσε στην κατρακύλα του εθνικισμού, για έναν αριστερό που σέβεται τον εαυτό του δεν έμεινε άλλη επιλογή από το να στηρίξει και να δυναμώσει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. (Εγώ πάντα πίστευα πως τα εθνικά θέματα είναι χάρτης ηλιοτροπίου για την Αριστερά σ’ όλες τις χώρες. Και στη χώρα μας το «μακεδονικό». Και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν η μοναδική που έμεινε στο ύψος των περιστάσεων.) Και εγώ δήλωσα δημόσια πως θα τη στηρίξω και θα παλέψω να τη δυναμώσω όσο μπορώ εκ μέρους μου. Και μετά χαράς δέχτηκα την πρόταση των συντρόφων να συμμετέχω στο ευρωψηφοδέλτιο.
Σαφώς και υπάρχει εναλλακτική στις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ και αυτή δεν είναι ούτε η νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά του Κ. Μητσοτάκη, ούτε η νεοφιλελεύθερη δεξιά της Φ. Γεννηματά, αλλά ούτε ο αριστερός ρεφορμισμός (είτε μιλάμε για σταλινισμό, είτε για «πατριωτική Αριστερά», είτε για αριστερή σοσιαλδημοκρατία). Η απάντηση είναι στα αριστερά. Γι’ αυτό πρέπει να δυναμώσουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να παλέψουμε για την ενότητα όλων των επαναστατικών, κομμουνιστικών, αντικαπιταλιστικών δυνάμεων.
Ο Μουσταφά Τσολάκ Αλή μίλησε στον Γιώργο Πίττα.
