Αγκαλιές με τον Τραμπ και το Ισραήλ, κόντρες με την Τουρκία: Να σταματήσουμε την εμπλοκή στον πόλεμο

Εκτόξευση πυραύλου από αμερικάνικο πολεμικό πλοίο

«Ηνίοχος 2017: «“Ισοπέδωσαν” τον Μωριά! Εντυπωσιακές απογειώσεις», «Αεροπλάνα πάνω από την Αθήνα…», «Επιδρομή δεκάδων Μαχητικών… “Βομβάρδισαν” Ναυτική Αρμάδα στο Καστελόριζο!»

Σου σηκώνεται η τρίχα με τους γεμάτους από πολεμική έπαρση τίτλους που επέλεξαν ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ για την κοινή πολυεθνική (ΗΠΑ, Ισραήλ, Ελλάδα, Αραβικά Εμιράτα) δεκαήμερη άσκηση Ηνίοχος 2017 που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα και τέλειωσε στις 6 Απριλίου.

Έγινε τις μέρες που σε όλο τον κόσμο κυκλοφορούσαν τα βίντεο με τα δεκάδες παιδιά να ξεψυχάνε μπροστά στις κάμερες από τους βομβαρδισμούς με χημικά στη Συρία. Και μόλις μια μέρα μετά το πέρας της άσκησης Ηνίοχος, στις 7 Απρίλη ο Τραμπ διέταξε τον βομβαρδισμό με 59 πυραύλους Τόμαχοκ  (γνωστών για την «ακρίβειά» τους από τον πόλεμο του Κόλπου το 1991) «στρατιωτικών στόχων» στη Συρία. 

Πιο βαθιά

Η φρίκη και η καταστροφή που σπέρνουν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις δεν βρίσκεται κάπου μακριά μας, όχι μόνο γιατί γεωγραφικά είμαστε γείτονες με τη Συρία που ανηλεώς καταστρέφεται εδώ και έξι χρόνια. Αλλά και γιατί η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κάνει ό, τι δυνατόν προκειμένου να μας βάλει όσο πιο βαθιά γίνεται μέσα στα σκατά.

Αναβαθμίζεται η Σούδα σαν η βάση του αμερικάνικου στόλου που βομβαρδίζει στη Συρία και αλλού. Κλιμακώνεται ο ανταγωνισμός για τις ΑΟΖ. Βαθαίνει ο οικονομικός, διπλωματικός και στρατιωτικός κοινός «άξονας» με το δολοφόνο κράτος του Ισραήλ και τη δικτατορία του Σίσι στην Αίγυπτο. Οι δαπάνες για τους εξοπλισμούς παραμένουν στα δυσθεώρητα ύψη που ήταν πριν από την κρίση με στόχο την αγορά οπλικών συστημάτων, κάθε άλλο παρά «αμυντικών». Πληθαίνουν οι πολεμικές νατοϊκές ασκήσεις με τις ΗΠΑ να απαιτούν και ελληνικά πλοία για την υποστήριξη της αρμάδας τους στην Ανατολική Μεσόγειο. Μαζί τους πληθαίνουν και οι πολεμοκάπηλες κραυγές του υπουργού Άμυνας Καμμένου. Αλλά και ενός αφιονισμένου συρφετού ακροδεξιών και πολεμοκάπηλων απόστρατων και ενεργών αξιωματικών που μιλάνε δημόσια για μια νέα «χρυσή ευκαιρία» για ένα νικηφόρο επεισόδιο ενάντια στην Τουρκία.   

Όσο και αν σύσσωμοι οι εντεταλμένοι κονδυλοφόροι προσπαθούν να αποδώσουν τις ευθύνες για την όξυνση στην «τουρκική επιθετικότητα» ή αποκλειστικά στα προεκλογικά παιχνίδια του Ερντογάν πριν από το επικείμενο δημοψήφισμα στην Τουρκία, η αλήθεια είναι ότι αυτό το τανγκό χρειάζεται δύο.

Η ελληνική εξωτερική πολιτική προσπαθεί να εκμεταλλευτεί αυτό που θεωρεί μια «ευνοϊκή» για αυτήν συγκυρία. Γιατί, μπορεί ο  Ερντογάν να παίζει το χαρτί του εθνικισμού και της πολεμοκαπηλείας, αλλά σε αντίθεση με τις φιλοδοξίες του πριν μερικά χρόνια, η Τουρκία μετατρέπεται μέρα τη μέρα σε ένα κρίκο αποσταθεροποίησης της ευρύτερης περιοχής. Ο τουρκικός στρατός είναι σήμερα αναγκασμένος να επιχειρεί από τη Συρία και το τουρκικό Κουρδιστάν μέχρι την ίδια την Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη προσπαθώντας να μείνει όρθιος πάνω σε μια ευαίσθητη ισορροπία συμμαχιών και αντεγκλήσεων με τις ΗΠΑ.

Αυτό το ομολογούν ακόμα και πολιτικοί, όπως ο πρώην πολιτευτής του ΛΑΟΣ και νυν ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Κύρτσος που σε άρθρο του με τίτλο «να μην πληρώσουμε ακριβά τις τσιπούρες των Ιμίων» υποστηρίζει «ότι η Τουρκία έχει στρέψει το ενδιαφέρον της κυρίως ανατολικά, Συρία, Ιράκ και κυρίως Κουρδικο που έχει σχέση με την Συρία και το Ιράκ και την μειονότητα την κουρδική 15-17 εκ. στο εσωτερικό της Τούρκιας».

Ούτε εξηγείται φυσικά η όξυνση απλά και μόνο εξαιτίας των φιλοδοξιών του επί δεκαετίες εκπρόσωπου των απανταχού πολεμοκάπηλων Καμμένου μετά τη μνημονιακή του γαργάρα, να ποντάρει πολιτικά στην όξυνση των ανταγωνισμών.

Συνολικά

Είναι πολιτική επιλογή συνολικά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να συνεχίσει την πολιτική των προκατόχων της. Μια πολιτική βαθύτερης εμπλοκής του ελληνικού καπιταλισμού στα πολεμικά ιμπεριαλιστικά σχέδια στη Μέση Ανατολή και μέσα από αυτή την εμπλοκή, ανάδειξής του σε κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή. Πρόκειται για μια επικίνδυνη πολιτική, όλο και πιο ενεργής στρατιωτικής συμμαχίας με τις ΗΠΑ του Τραμπ, αλλά και περιφερειακά μέσα από τον «άξονα» με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Στόχος όχι μόνο ο ενεργός ρόλος της Ελλάδας στις πολεμικές επεμβάσεις από τη Λιβύη μέχρι τη Συρία, αλλά και η αναβάθμιση του ρόλου της απέναντι στην Τουρκία.

Είναι χαρακτηριστικά όσα δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Κοτζιάς που συνομίλησε με τον δικό του ομόλογο αμερικάνο υπουργό σε μια επίσκεψη που προηγήθηκε αυτής του Καμμένου στις ΗΠΑ: «Δεν παρακολουθούμε παθητικά την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Προσπαθούμε να είμαστε ενεργός συμμέτοχος σ' αυτή την πολιτική…. Να δείξουμε ότι σ' αυτή την περιοχή της μεγάλης αστάθειας, η Ελλάδα και η Κύπρος αποτελούν έναν άξονα σταθερότητας που μπορεί να συμβάλει στο να σταθεροποιηθεί ολόκληρη η περιοχή και ιδιαίτερα τα κράτη τα οποία ενδιαφέρουν τη σημερινή αμερικανική εξωτερική πολιτική, Αίγυπτο και Ισραήλ»!

Η μόνη δύναμη που μπορεί να σταματήσει αυτήν την πολιτική είναι η ενότητα της εργατικής τάξης ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις αλλά και τα πολεμοκάπηλα σχέδια των αρχουσών τάξεων σε Κύπρο, Ελλάδα και Τουρκία. 


Αγωγός Ισραήλ Ελλάδα Ιταλία


Η κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου East Med που θα ξεκινάει από το Ισραήλ και διασχίζοντας την Ανατολική Μεσόγειο, το νότιο Αιγαίο και το Ιόνιο θα καταλήγει στην Iταλία είναι το νέο επεισόδιο στο σίριαλ των σκληρών ανταγωνισμών για τον έλεγχο και την αξιοποίηση των ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο.

Στις 3 Απρίλη στο Τελ Αβίβ υπογράφηκε προκαταρκτική συμφωνία ανάμεσα στην Κύπρο, την Ελλάδα, την Ιταλία και το Ισραήλ για την κατασκευή του αγωγού. Τη συμφωνία υπέγραψε εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης ο Γιώργος Σταθάκης που περιέγραψε το Ισραήλ σαν "την πιο αξιόπιστη περίπτωση" για την εξαγωγή φυσικού αερίου.

Όπως δήλωσε: «Η Ελλάδα υποστηρίζει τους σχεδιασμούς του EastMed, με τη διπλή ιδιότητα του στρατηγικού διαμετακομιστικού κόμβου και μελλοντικά, ως δυνητικά upstream χώρας στην παραγωγή φυσικού αερίου... θα συμβάλει στη σταθερότητα της περιοχής ενώ θα οδηγήσει σε περαιτέρω ενίσχυση του ενεργειακού δυναμικού της Κρήτης και της Πελοποννήσου. Το έργο περνάει στη δεύτερη φάση, όπου θα πραγματοποιηθούν οι τεχνικές μελέτες με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο μεσογειακός διάδρομος αποτελεί έργο που κινείται από την ιδιωτική εταιρεία, Ποσειδώνας, η οποία αποτελεί ελληνοϊταλική κοινοπραξία (ΔΕΠΑ και Edison)... Συμφωνήσαμε με τους ομολόγους μου να κάνουμε εξάμηνες συναντήσεις, ώστε να καταγράφουμε την πρόοδο του έργου προς την επενδυτική ωριμότητα. Η επόμενη συνάντησή μας θα γίνει στη Κύπρο».

Το αρχικό κόστος της κατασκευής του αγωγού υπολογίζεται ανάμεσα στα 6 και τα 7 δις δολάρια. Θα είναι ο μακρύτερος και βαθύτερος υποθαλάσσιος αγωγός του κόσμου. Θα εκτείνεται σε 2.200 χιλιόμετρα από τα ισραηλινά και κυπριακά υπεράκτια κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Ελλάδα και στην Ιταλία, σε βάθη που σε μερικά σημεία θα φτάνουν τα τρία χιλιόμετρα. Σύμφωνα με τον υπουργό Ενέργειας του Ισραήλ Γιουβάλ Στάινιτζ, το έργο υπολογίζεται να έχει τελειώσει το 2025.

Επικίνδυνο βήμα

Η συμφωνία, ένα ακόμη επικίνδυνο βήμα σύσφιξης των σχέσεων του ελληνικού κράτους με το δολοφόνο κράτος του Ισραήλ, στην Ελλάδα πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων. Αλλού πάλι όχι. Στο σχετικό εκτενές ρεπορτάζ του ο ανταποκριτής των Financial Times υπογραμίζει  ότι πρόκειται για μια προσπάθεια που στοχεύει στη μείωση της εξάρτησης από τη ρωσική ενέργεια, την ίδια στιγμή που τα κοιτάσματα της Βόρειας Θάλασσας στερεύουν.

«Το Ισραήλ και η Κύπρος προωθούν τα αποθέματα αερίου που έχουν σαν εναλλακτική πηγή απέναντι στη Ρωσία και τη Βόρεια Θάλασσα, τους δύο κύριους προμηθευτές αερίου της ΕΕ... 

Το Ισραήλ ξεκίνησε την 3,75 δις δολαρίων πρώτη φάση εκμετάλλευσης του κοιτάσματος Λεβιάθαν τον Φλεβάρη και η Κύπρος πρόσφατα ολοκλήρωσε τον τρίτο της κύκλο αδειοδότησης για υπεράκτια εκμετάλλευση κοιτασμάτων κάτω από το νότιο τμήμα της...»

Δεν χρειάζεται να περιμένει κανείς να δει τις τουρκικές (ή και τις ρωσικές) αντιδράσεις για να καταλάβει ότι σε αντίθεση με τις δηλώσεις Σταθάκη η συμμετοχή του Ελληνικού Κράτους στην κατασκευή του αγωγού δεν πρόκειται να είναι βήμα ανάπτυξης και σταθερότητας αλλά όξυνσης των διεθνών και τοπικών ανταγωνισμών στην Ανατολική Μεσόγειο. Ανταγωνισμών ανάμεσα σε  συγκεκριμένα οικονομικά συμφερόντα με αβέβαιη οικονομική κατάληξη. Αλλά και ανταγωνισμών ανάμεσα στα κράτη προστάτες τους που δρουν στην περιοχή με αβέβαιη πολεμική κατάληξη.  

«Αυτή η κόντρα είναι ξεκινημένη από πολλά χρόνια, αλλά σήμερα έχει πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις» γράφαμε το Γενάρη στο άρθρο με τίτλο «Νέα Ελληνοτουρκική κρίση» στο περιοδικό Σοσιαλισμός από τα Κάτω. «Η θαλάσσια περιοχή νότια από το Καστελλόριζο, εξαιτίας της καίριας γεωγραφικής θέσης που κατέχει για τον ορισμό των ΑΟΖ, έχει γίνει πεδίο αεροναυτικών επιδείξεων δύναμης με τα Γενικά Επιτελεία Ελλάδας και Τουρκίας να “δεσμεύουν” εναλλάξ την περιοχή για “ασκήσεις έρευνας και διάσωσης” και άλλα παρόμοια. Η διαμάχη σπρώχνει την Ελλάδα πιο βαθιά στην αγκαλιά του αντιδραστικού άξονα με το Ισραήλ και μετατρέπει για άλλη μια φορά την Κύπρο σε γήπεδο ελληνοτουρκικής αναμέτρησης...»


Μια χώρα πεδίο ασκήσεων


Στην Άσκηση Ηνίοχος, που πραγματοποιήθηκε στις αρχές του Απρίλη στον ελλαδικό χώρο συμμετείχαν αμερικάνικα, ελληνικά, ισραηλινά, ιταλικά και αεροσκάφη από τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα τα οποία βομβάρδισαν εικονικά στόχους που είχαν προσομοιωθεί σε ολόκληρη τη νότια Πελοπόννησο και μια «Ναυτική Εχθρική Αρμάδα» στο Καστελόριζο. Πέντε από αυτά πραγματοποίησαν χαμηλή πτήση πάνω από την Αθήνα, για να φωτογραφηθούν πάνω από την Ακρόπολη.   

Και μόνο το είδος των στόχων που περιλάμβανε η ΝΑΤΟΪκή άσκηση φτάνει για να φανερώσει τη φύση της: Οι πραγματικοί επίγειοι στόχοι του ΝΑΤΟ βρίσκονται στη Συρία, τη Λιβύη, την Παλαιστίνη και συνολικά τη Μέση Ανατολή. Και «εχθρική αρμάδα», είναι η ρώσικη αρμάδα που σταθμεύει μεταξύ Κύπρου-Συρίας.      

Από την άλλη, η συμμετοχή ελληνικών, ισραηλινών και ιταλικών αεροσκαφών δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί την στρατιωτική πλευρά της συμφωνίας για τον αγωγό φυσικού αερίου East Med που υπέγραψαν τα τρία κράτη μαζί με την Κύπρο την ίδια βδομάδα.

Δεν θα μπορούσε, επίσης, κανείς να παραβλέψει ότι η Ελλάδα και η Ιταλία είναι οι χώρες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των χωρών της ΕΕ όσον αφορά στο μπλοκάρισμα των προσφύγων στις χώρες από τις οποίες επιχειρούν να περάσουν τη Μεσόγειο. Οι αποφάσεις της ΕΕ προβλέπουν μέχρι και βομβαρδισμούς των πλοίων που επιχειρούν να μεταφέρουν πρόσφυγες πριν καν ξεκινήσουν από αυτές τις χώρες.

Να θυμίσουμε ότι στα πλαίσια του πυρετού των ασκήσεων, από τις 20 έως 24 Μαρτίου 2017, είχε προηγηθεί η άσκηση «ΚΥΜΑ 02/17» κατά την οποία ελληνικές ειδικές δυνάμεις έκαναν άσκηση ανακατάληψης βραχονησίδας.
Η συμμετοχή του ελληνικού στρατού σε αυτές τις πολυεθνικές ασκήσεις έχει τέλος και το δικό της ξεχωριστό νόημα. Τη δυνατότητά του σε μια πολεμική εμπλοκή να βομβαρδίζει την τουρκική αρμάδα και επίγειους στόχους μέσα στην Τουρκία, με αφορμή τα κατσίκια κάποιας βραχονησίδας. Τότε βομβαρδισμοί στην Πελοπόννησο ή το Καστελόριζο δεν θα είναι προσομοίωση.


4 δις δολάρια σε εξοπλισμούς!


Mέσα στις συνθήκες της πιο άγριας λιτότητας των τελευταίων 8 χρόνων η Ελλάδα είναι η χώρα που εξακολουθεί να δαπανά το 2% του ΑΕΠ της, δηλαδή περίπου 4 δις δολάρια το χρόνο, σε εξοπλισμούς. 

Mε αυτήν της την επίδοση, η Ελλάδα κέρδισε και τη μνεία του γγ του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ καθώς το 2015 μαζί με τη Βρετανία, την Πολωνία και την Εσθονία,  ήταν ανάμεσα στις μόνες τέσσερις χώρες της Συμμαχίας που τήρησαν τον στόχο του 2% που θέτει το ΝΑΤΟ για τις αμυντικές δαπάνες.

Φέτος, την ίδια ακριβώς χρονική στιγμή που η τρόικα απαιτεί 3,6 δις ευρώ νέα μέτρα, το υπουργείο του Πάνου Καμένου έχει βάλει στα σκαριά ένα νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα που θα κυμαίνεται ανάμεσα στα 3-5 δις ευρώ. Είναι ένα σκάνδαλο στις πλάτες των εργαζομένων και των φτωχών που καλούνται και στις δύο περιπτώσεις να πληρώσουν το μάρμαρο είτε στις τράπεζες είτε στις βιομηχανίες όπλων. Το νέο μεγάλο εξοπλιστικό πρότζεκτ του Καμμένου περιλαμβάνει την αναβάθμιση του ελληνικού στόλου F-16 στο μοντέλο Viper, την ανάθεση της συντήρησης των S-300 και την αγορά των νέων πέμπτης γενιάς πολεμικών αεροσκαφών F-35.  

Συγκεκριμένα, στη συζήτηση που έγινε στις 2 Μάρτη στη Βουλή, μετά από σχετική ερώτηση του βουλευτή της συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ Θεοχαρόπουλου, ο υπουργός Εθνικής ‘Αμυνας «επισήμανε ότι τον Φεβρουάριο η Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών διαβίβασε αίτηση εκδήλωσης ενδιαφέροντος προς τις αμερικανικές δυνάμεις, για την αναβάθμιση αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας. Σχετικά με την προμήθεια αεροσκαφών, ο υπουργός εξήγησε ότι τον Φεβρουάριο η αρμόδια Γενική Διεύθυνση διαβίβασε αίτημα τιμής και διαθεσιμότητας για πιθανή αγορά 20 αεροσκαφών. Για δε την υποστήριξη του συστήματος S-300, ο κ. Καμμένος είπε ότι υπάρχει έγκριση της επιτροπής εξοπλισμών της Βουλής από το 2013 επί θητείας του Ευ. Βενιζέλου».

Επίγειοι στόχοι

Σύμφωνα με τα όσα γράφει σε άρθρο του, ο πρώην ειδικός σύμβουλος των υπουργών Αβραμόπουλου και Δένδια, Κωνσταντίνος Λεντάκης: «Το F-35 είναι το πιο ακριβό πολεμικό αεροσκάφος που εξάγουν οι ΗΠΑ με την τιμή του να κυμαίνεται μεταξύ 80 και 130 εκατομμυρίων δολαρίων... Το F-35 ειδικεύεται στην καταστροφή επίγειων στόχων και όχι στην κατάρριψη αντίπαλων αεροσκαφών... Με απλά λόγια η Τουρκική αγορά των εκατό F-35A έχει ως στρατηγικό στόχο την χρήση αεροπορικής ισχύος στα ανατολικά της σύνορα, χωρίς να κινδυνεύει από αντιαεροπορικές δυνάμεις και όχι την απόκτηση υπεροχής έναντι της Πολεμικής Αεροπορίας στην περιοχή του Αιγαίου».

Είναι σαφές ότι οι νέες αγορές που μεθοδεύει το υπουργείο Άμυνας βλέπουν προς δύο κατευθύνσεις. Η αγορά των τελευταίας τεχνολογίας F- 35 έχει προφανή στόχο να υπογραμμίσει τη δυνατότητα και της Ελλάδας να παραβιάζει η αεροπορία της τα σύνορα άλλων κρατών, χωρίς να κινδυνεύουν τα αεροσκάφη της. Να συμμετέχει δηλαδή στους βομβαρδισμούς που ξεκληρίζουν χιλιάδες ανθρώπους στη Μέση Ανατολή και να αναβαθμίσει τη θέση της στις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ. 

Μαζί με την αναβάθμιση των F16 και των S300 σηματοδοτεί κλιμάκωση των πολεμικών ανταγωνισμών από την πλευρά του ελληνικού κράτους, πολύ πιο επικίνδυνη από τις πολεμοκάπηλες κραυγές του Καμμένου.

Σοσιαλισμός από τα Κάτω

Να τελειώνουμε με το σεξιστικό σύστημά τους
Κάντε κλικ στο εξώφυλλο για να διαβάσετε σε μορφή pdf