Έχουμε ακούσει ότι αυτή είναι μία 24ωρη απεργία που "άργησε να ρθει". Τα λέγαμε και πριν, δεν έχει αργήσει να ρθει: είναι ενάμιση μήνα μετά τη θριαμβευτική επανεκλογή του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχουμε δει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια μετά από μία θριαμβευτική επανεκλογή μιας κυβέρνησης να ξεπηδάει μια γενική απεργία σε ενάμιση μήνα. Άρα μια χαρά είναι ο χρόνος που γίνεται αυτή η απεργία και πρέπει να πετύχει.
Έχουμε ακούσει και φωνές που λένε ότι αυτή είναι άλλη μια απεργία των γραφειοκρατών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Των γραφειοκρατών, των απόντων, αυτών που δεν έχουν κάνει τίποτα και άρα εντάξει μωρέ, άλλη "μια τουφεκιά στον αέρα". Η αλήθεια όμως είναι ότι συρθήκανε σ' αυτή την απεργία. Να μιλήσουμε για τη ΓΣΕΕ; Στη ΔΕΘ το Σεπτέμβριο μετέτρεψε τη διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη σε φιέστα υπέρ της El Dorado. Ενάμιση μήνα μετά έρχεται και καλεί 24ωρη απεργία κάτω από την πίεση του νέου ασφαλιστικού, κάτω από την πίεση των ιδιωτικοποιήσεων, κάτω από την πίεση ενός κινήματος. Άρα είναι μια απεργία που βγήκε κάτω από την πίεση των από τα κάτω και γι' αυτό πρέπει να την οργανώσουμε για να πετύχει.
Τέλος, αυτό που ακούμε κυρίως από συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αυτή η απεργία δεν θα έχει επιτυχία. Γιατί και το 62% του ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ και παρόλα αυτά ο κόσμος ξαναψήφισε τον Τσίπρα και άρα υπάρχει συναίνεση σ' αυτή την κυβέρνηση και αφού υπάρχει συναίνεση γιατί να απεργήσει ο κόσμος; Να τους θυμίσουμε ότι ενάμιση μήνα μετά τις εκλογές οι εργατογειτονιές που ψηφίσανε μαζικά ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτές που είναι και βασικά υπέρ των προσφύγων, την ώρα που η κυβέρνηση υπερασπίζεται το φράχτη. Είναι αυτές που πρωτοστατούν στις απεργίες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των λιμανιών. Είναι αυτές που έχουν στήσει αντάρτικο σε μια σειρά χώρους δουλειάς με στάσεις εργασίας και κλαδικές απεργίες.
Αυτή η απεργία μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει σαν κεντρικός σταθμός για όλο το εργατικό κίνημα. Βγαίνουμε με πολλά επιχειρήματα και πάμε να οργανώσουμε τη μάχη της πανεργατικής.
Χρειάζεται να οργανωθεί από τα κάτω. Να ενεργοποιήσουμε ή να φτιάξουμε γρήγορα επιτροπές αγώνα. Δεν είναι περίπλοκη διαδικασία αυτή. Στο νοσοκομείο Γεννηματάς αποφασίσαμεπως μαζευόμαστε, συνεδριάζουμε και άμεσα βγάζουμε ένα κείμενο της επιτροπής αγώνα. Πολιορκούμε το ΔΣ του σωματείου για να βγάλει Γενική Συνέλευση, που το αποφεύγει, για να γίνει αυτή η απεργία πιο μαζική. Θέλουμε να είναι μια οργανωμένη απεργία γι' αυτό διεκδικούμε πως από το πρωί την ίδια τη μέρα της απεργίας θα υπάρχει απεργιακή φρουρά.
Και αυτή τη φορά θέλουμε να βάλουμε και πούλμαν από το νοσοκομείο και να κατεβούμε μαζικά και οργανωμένα, να μην ψαχνόμαστε πού είναι ο ένας και πού ο άλλος, ποιος έρχεται με μετρό, ποιος με αυτοκίνητο και ποιος με το μηχανάκι του.
Όμως πρέπει να πάμε και συντονισμένα οι διαφορετικοί χώροι. Έχουμε ήδη ενεργοποιήσει το Συντονιστικό των νοσοκομείων που έχει ένα μεγάλο δίκτυο σε όλη την Αττική και πανελλαδικά. Το βάζουμε μπροστά όχι μόνο με τα mail και με τηλεφωνικές επικοινωνίες, αλλά με γύρες και υλικό μέσα στα νοσοκομεία.
Δεν πρέπει να οργανώνουμε μόνο τους δικούς μας χώρους αλλά πρέπει να πάμε σε όλα τα νοσοκομεία που μπορούμε να φτάσουμε. Χρειάζεται οριζόντιος συντονισμός των χώρων. Υπάρχουν νοσοκομεία που θα κάνουν συνέλευση και θα κατεβάσουν το πανό τους και υπάρχουν νοσοκομεία που θέλουνε σπρώξιμο και βοήθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Και πρέπει όλοι μαζί, συντονισμένα, οριζόντια σαν υγειονομικοί να κατεβούμε κάτω.
Θα οργανώσουμε τις 12 Νοέμβρη ενιαιομετωπικά. Χρειαζόμαστε ένα πλατύ, ενιαίο μέτωπο, ενωτικό. Όλοι μαζί ενωμένοι στο δρόμο, όλοι μαζί στα ίδια μπλοκ με τα ίδια πανό να βαδίσουμε ενωμένοι ενάντια στο τρίτο μνημόνιο.
Αλλά τη μάχη της απεργίας θα τη δώσουμε και πολιτικά. Γιατί αν αυτά τα τρία που είπαμε πριν τα απαντάμε εύκολα, χρειάζεται να απαντήσουμε και σε ένα άλλο ερώτημα που είναι και πιο βαθύ: "Άντε και να απεργήσουμε. Μπορούμε να βγούμε από την κρίση; Μπορούμε να βρούμε τα λεφτά για να γίνουν οι προσλήψεις στα νοσοκομεία και οπουδήποτε είναι αναγκαίο;”. Και η απάντηση είναι ξεκάθαρη. “Ναι μπορούμε”. Αν δέσουμε αυτές τις απεργίες με τις μάχες που δίνουμε απέναντι στο ρατσισμό, απέναντι στον πόλεμο και με τις απαντήσεις για διαγραφή του χρέους, για κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο χωρίς αποζημίωση στους τραπεζίτες, με εργατικό έλεγχο παντού χωρίς τους διοικητάδες, οι οποίοι έχουν ξεσαλώσει και είναι το μακρύ χέρι των μνημονιακών κυβερνήσεων μέσα στα νοσοκομεία.
Μπορούμε να ανατρέψουμε τα μνημόνια. Αυτή η κυβέρνηση είναι πιο αδύναμη γιατί είναι σε μια τεράστια αντίφαση γιατί υπόσχεται πως το τρίτο μνημόνιο θα το περάσει πιο μαλακά από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση και η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Συνεχίζουν να τα διαλύουν όλα με τον πιο σκληρό τρόπο. Θέλουμε να αναδιπλωθούν, να τα πάρουν όλα πίσω. Ο τρόπος για να απαντήσουμε είναι απεργιακός με όλο τον κόσμο στους δρόμους. Οργανώνουμε από τα κάτω, συντονισμένα και πολιτικά.
