...Να μην χαθεί ούτε μία θέση εργασίας...
Κατάσχεση της προσωπικής
περιουσίας της εργοδοσίας
Κρατικοποίηση της
αλυσίδας, χωρίς αποζημίωση για τον
Μαρινόπουλο
Η αίτηση υπαγωγής της Carrefour – Μαρινόπουλος στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα είναι μια επικίνδυνη εξέλιξη για τους 13.000 εργαζόμενους του ομίλου και δεν χωράει κανένας
εφησυχασμός. Αντίθετα χρειάζεται να οργανωθούμε σε κάθε χώρο δουλειάς, και να
ξεκινήσουμε απεργία και καταλήψεις στα καταστήματα, για να μην χαθεί καμία θέση
εργασίας.
Η Carrefour – Μαρινόπουλος κέρδισε την Παρασκευή, 1 Ιουλίου, τα ασφαλιστικά μέτρα,
έτσι ώστε μέχρι τον Σεπτέμβρη, που θα γίνει η εκδίκαση της υπαγωγής στο άρθρο
99, να μην μπορεί κανένας από αυτούς στους οποίους χρωστάει η επιχείρηση, να προχωρήσει
σε κατάσχεση για να πάρει τα χρωστούμενα. Από αυτόν τον κανόνα εξαιρούνται οι
εργαζόμενοι προς το παρόν.
ΚΑΜΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΑ
ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ
Άρθρο 99 σημαίνει απολύσεις και κλεισίματα καταστημάτων. Αν η εταιρία κερδίσει και την κύρια εκδίκαση της υπόθεσης, σημαίνει ότι
για όσο διάστημα διατάξει το δικαστήριο (ένα ή δύο χρόνια), δεν θα μπορεί
κανείς κανένας από τους δανειστές, να απαιτήσει τα χρήματά του, μέχρι να
ορθοποδήσει η επιχείρηση. Για να ορθοποδήσει όμως η επιχείρηση, και με δεδομένο
ότι το 45% των δανειστών δεν συμφώνησε με την υπαγωγή στο άρθρο 99, θα
χρειαστούν νέα δανεικά από τις τράπεζες για να κινηθεί, και αυτά τα νέα δανεικά
συνοδεύονται πάντα από «σχέδια εξυγίανσης» της επιχείρησης. Μονάχα έτσι οι
τράπεζες συνεχίζουν τον δανεισμό. Και αυτό σημαίνει σε απλά ελληνικά, μαζικές
απολύσεις, με κλείσιμο καταστημάτων και χτύπημα στα δικαιώματα των εργαζόμενων.
Αυτή είναι η μέχρι τώρα εμπειρία των εργαζόμενων, όσων εταιριών μπήκαν στο
άρθρο 99. Δεν υπάρχει ούτε μία που να «εξυγιάνθηκε» και να λειτουργεί κανονικά.
Δεν πρέπει να αφήσουμε να μας περάσουν το δίλλημα, ή δέχεστε το άρθρο 99, με
ότι συνέπειες, ή οδηγούμαστε σε πτώχευση. Είτε στη μία είτε στην άλλη περίπτωση
η ουσία είναι οι απολύσεις και το χτύπημα των δικαιωμάτων μας. Γι’ αυτό
χρειάζεται σαν εργαζόμενοι (και το σωματείο μας προφανώς) να πούμε ένα καθαρό
όχι στο άρθρο 99, όχι στην πτώχευση.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε σωτηρία από τον Σκλαβενίτη. Και στην περίπτωση της εξαγοράς των
Carrefour – Μαρινόπουλος από τον Σκλαβενίτη, είναι σίγουρο ότι εκατοντάδες
καταστήματα θα κλείσουν και χιλιάδες συνάδελφοι θα βρεθούν στο δρόμο.
Δεν υπάρχει ατομική διέξοδος για κανέναν. Ακόμη και αν κάποιοι συνάδελφοι πουν, «ας
μου δώσει τα χρωστούμενα και την αποζημίωση και εγώ φεύγω» θα πρέπει να
ξέρουν ότι χιλιάδες εργαζόμενοι ακόμη περιμένουν την «δόση» των χρωστούμενων
τους από επιχειρήσεις που είτε πτώχευσαν απ’ ευθείας, είτε μπήκαν στο άρθρο 99.
Μοναδικός δρόμος είναι ο
συλλογικός αγώνας για να μην χαθεί ούτε μια θέση εργασίας, για να κρατήσουμε
τις δουλειές μας.
·
Γι’ αυτό χρειαζόμαστε σε
κάθε κατάστημα, μικρό η μεγάλο να γίνουν άμεσα συνελεύσεις των εργαζόμενων. Να
συζητήσουν όλοι οι συνάδελφοι συλλογικά, τις εξελίξεις.
·
Να εκλέξουμε σε κάθε
κατάστημα επιτροπή αγώνα που να αναλάβει
την επικοινωνία με τη διοίκηση, την επαφή με το σωματείο και τον συντονισμό με
τα άλλα καταστήματα της περιοχής. Να οργανωθούμε για να μην μας πιάσουν
απροετοίμαστους οι εξελίξεις.
·
Για να επιβάλλουμε ότι η
μισθοδοσία θα καταβάλλεται όπως πρέπει, μαζί τα επιδόματα (άδειας κλπ), και δεν
θα βρεθούμε μέσα σε αυτές τις συνθήκες αβεβαιότητας με την εργοδοσία μέσα από
καθυστερήσεις να δημιουργεί τετελεσμένα.
·
Να ξεκινήσουμε από τώρα
τις δράσεις μας και τον συντονισμό μας απο κατάστημα σε κατάστημα και συνολικά
σε όλο το δίκτυο.
Χρειαζόμαστε γενική
συνέλευση του σωματείου άμεσα για να αποφασίσουμε απεργία και κατάληψη,
για να σώσουμε τις δουλειές μας. Δεν μπορεί σε αυτές τις κρίσιμες συνθήκες να
μην έχει καλέσει το σωματείο ακόμη συνέλευση για να ενημερωθούν, να συζητήσουν
και να αποφασίσουν συλλογικά όλοι οι εργαζόμενοι.
Να απαιτήσουμε την
κατάσχεση της «προσωπικής» περιουσίας της εργοδοσίας για να μπουν αυτά τα χρήματα στην επιχείρηση για να δουλέψουμε. Η
εργοδοσία, για δεκαετίες αγόραζε με πίστωση (από προμηθευτές και τράπεζες) αλλά
πουλούσε τις μετρητοίς, χρησιμοποιώντας την δική μας δουλειά. Το 1,3 δις που
είναι τα σημερινά χρέη της εταιρίας, η ιδιοκτησία το εισέπραξε σε ζεστό χρήμα
από τις πωλήσεις, πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της κρίσης και αυτά τα χρήματα
«επενδύθηκαν» σε εξοχικά στη Ν. Υόρκη και αλλού, σε άλογα, έργα τέχνης, ακριβά
αυτοκίνητα, και off shore εταιρίες. Και τώρα για τους 13.000
εργαζόμενους υπάρχει η αβεβαιότητα και το μέλλον της ανεργίας. Να πληρώσει
λοιπόν την τωρινή κρίση η εργοδοσία, με την περιουσία που έχει αποθησαυρίσει
όλα αυτά τα χρόνια.
Και αν δεν μπορεί η
εργοδοσία, να δώσει λύση το κράτος. Να κρατικοποιήσει την αλυσίδα των Σουπερ
Μάρκετ, χωρίς ούτε ένα ευρώ αποζημίωση στους ιδιοκτήτες. Με αυτόν τον τρόπο οι εργαζόμενοι δεν χάνουμε τη δουλειά μας, και μπορούμε
να συνεχίσουμε να προσφέρουμε στον κόσμο στις γειτονιές μας, φτηνά προϊόντα,
χωρίς την μεσολάβηση των κερδών και της κερδοσκοπίας.
ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ CARREFOUR –
ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ενάντια στα ΜΝΗΜΟΝΙΑ
